W 1960 roku brytyjska poczta przeszła reorganizację, instalując w sortowniach tysiące maszyn do sortowania przesyłek. Konieczne było wprowadzenie formatu adresu czytelnego dla maszyn, aby w pełni wykorzystać ich potencjał. W 1965 roku ogłoszono, że „w ciągu kolejnych kilku lat w Wielkiej Brytanii zaczną obowiązywać kody pocztowe”. Po raz pierwszy system kodów pocztowych oparty na systemie z Norwich został wprowadzony w Croydon w 1966 roku. Wykorzystano trzy litery CRO, co ma odzwierciedlenie w dzisiejszych kodach pocztowych (Croydon to CR0, czyli CR i zero, nie ma kodu CR1, a kolejne numery zaczynają się od CR2). Stopniowo wprowadzano system kodów pocztowych w całym kraju. Do 1967 roku obowiązywał już w Aberdeen, Southampton, Brighton i Derby, a w 1970 r. ukończono wdrożenie w londyńskich regionach N i NW. Ostatni element układanki stanowiła zmiana w 1974 r. kodu pocztowego Norwich na NR, który jest używany do dziś. Oprócz tradycyjnych kodów pocztowych istnieje kilka, które nie są związane z położeniem geograficznym. Należą do nich kod BF (British Forces Post Office) używany od 2012 r. w adresach przesyłek kierowanych do placówek brytyjskiej armii, BX przeznaczony dla dużych firm (np. BX1 1LT to kod pocztowy Lloyds Bank), czy w końcu XM4 5HQ, który to kod należy umieszczać na listach do… świętego Mikołaja.
W tej chwili około 1,8 miliona kodów pocztowych obsługuje 29 milionów adresów w Wielkiej Brytanii. Królowa ma swój unikalny kod pocztowy przypisany pałacowi Buckingham – SW1A 1AA. Pierwsze dwie litery kodu nadal odnoszą się do najbliższego miasta pocztowego, których jest dziś w kraju 124. Następujący po nich numer oznacza dystrykt w ramach tego obszaru. W Wielkiej Brytanii mamy dziś 3000 dystryktów pocztowych. Na drugą część kodu pocztowego składają się numer określający, do jakiego sektora należy skierować list – takich sektorów jest 9000, i dwie litery reprezentujące jednostkę pocztową, czyli średnio 17 domów. Najwięcej adresów (siedem ulic) jest przypisanych do kodu HD7 5UZ w Huddersfield (West Yorks). W każdym z obszarów kodów pocztowych znajduje się przynajmniej jeden sklep sieci Tesco (w sumie jest ich prawie 3500). W 2008 roku gwiazdor angielskiej piłki nożnej, Steven Gerrard, wybudował w swoim ogrodzie w Merseyside dwupiętrową siłownię. Budynek był tak duży, że przypisano mu inny kod pocztowy niż domowi piłkarza. Wielka Brytania to jeden z siedmiu krajów na świecie, wykorzystujących alfanumeryczny system kodów pocztowych. Wybrano go nie tylko ze względu na dużą liczbę kombinacji, ale również dlatego, że – jak udowodniono – zapamiętanie kombinacji liter i liczb jest łatwiejsze niż przyswojenie sobie samych numerów. Maszyny do sortowania listów rozpoznają kody pocztowe i sortują przesyłki 20 razy szybciej niż ludzie. Wyszukiwarka kodów pocztowych na stronie poczty należy do najczęściej odwiedzanych stron w Wielkiej Brytanii. Każdego dnia wchodzi na nią ponad 100 000 osób, co daje 40 milionów wyświetleń w roku. Nie wszyscy są zadowoleni z przyznanego im kodu pocztowego. W 2003 roku mieszkańcy Royal Borough of Windsor i Maidenhaid podjęli (nieudaną) próbę zmiany kodu pocztowego SL, który łączy ich z pobliskim Slough – miejscem, w którym toczy się akcja serialu BBC „The Office”. Z kolei fikcyjny kod pocztowy telenoweli „East Enders” – E20 – przypisano w rzeczywistości centrum handlowemu Westfield. Na szczęście ryzyko, że Wielkiej Brytanii skończą się kody pocztowe, jest niewielkie. Obecny system pozwala na utworzenie 48 milionów kodów pocztowych.
Magdalena Gignal, Cooltura
