Polska jest moją pasją – rozmowa z Aileen Orr

Dorota Peszkowska: Jak wpadłaś na pomysł zbudowania pomnika upamiętniającego Wojtka i polskich żołnierzy?

Aileen Orr: Mój dziadek spotkał niedźwiedzia i polskich żołnierzy na Bliskim Wschodzie, więc znałam historię Wojtka z jego opowieści. Następnie – zupełnie przez przypadek – poślubiłam człowieka, który był właścicielem ziemi, na której polskie oddziały miały swój obóz po przybyciu do Szkocji. Kiedy zdałam sobie z tego sprawę, natychmiast pomyślałam, że powinniśmy jakoś uhonorować to miejsce. Na początku chciałam umieścić tablicę pamiątkową na naszej farmie, z czasem jednak zdałam sobie sprawę, że Wojtek i jego kompani zasługują na więcej uznania.

DP: Pięć lat temu napisałaś popularną książkę o Wojtku. Czy oczekiwałaś, że znajdzie się na szczycie najlepiej sprzedających się tytułów w Polsce i Szkocji, a może nawet i na świecie?

AO: Po tym, jak książka została opublikowana, otrzymałam tysiące emaili, listów i telefonów od jej czytelników, którzy czuli, że historia Wojtka poruszyła jakąś strunę w ich sercu. Byłam zaskoczona, gdy odkryłam, że tak wiele osób w Polsce nigdy wcześniej nie słyszało o tym niedźwiedziu. To była absolutna sensacja i wiedziałam, że dotknęłam czegoś ważnego, chociaż – kiedy zaczęłam pisać tę książkę – myślałam przede wszystkim o zebraniu funduszy na pomnik. Historia Wojtka była dla mnie osobiście ważna, ale miałam nadzieję, że przemówi do innych.



DP: Napisałaś swoją książkę, kiedy pracowałaś jako doradca w Parlamencie Szkockim. Obecnie startujesz do Parlamentu z list SNP. Czy nie sprawia Ci trudności dzielenie czasu pomiędzy tak wieloma zróżnicowanymi zadaniami?

AO: Uwielbiam być zajęta i byłabym bardzo nieszczęśliwa, gdybym była bezrobotna. To prawda, że w trakcie pisania książki pracowałam jako doradca Michaela Russella, MSP i Sekretarza Gabinetu Edukacji. Kontynuuję swoją aktywność polityczną, a główny nacisk kładę na edukację i zwiększanie świadomości na temat dysleksji, jako że sama pochodzę z rodziny dyslektyków. Jestem również żoną farmera, co wymaga wielu zróżnicowanych umiejętności. Nic z tego nie powstrzymuje mnie przed pisaniem. Niedawno ukończyłam moją pierwszą powieść o kobiecie, która stara się zostać politykiem w Parlamencie Szkockim. Nie jest to opowieść biograficzna, ale sporo radości dało mi bazowanie w niej na własnych doświadczeniach w polityce.

DP: Co myślisz o Macieju Wilczyńskim, pierwszym polskim kandydacie do Parlamentu Szkockiego?

AO: Myślę, że kandydatura Macieja jest naprawdę dobrym krokiem, jako że mamy w Szkocji aktywną polską społeczność, która ma prawo głosu. Mam całkiem sporo polskich przyjaciół, ponieważ Polska jest moją pasją i myślę, że kampania Macieja będzie świetną okazją do podkreślenia poglądów i potrzeb obywateli Polski mieszkających w Szkocji. Mam nadzieję, że popularność pomnika Wojtka i sposób, w jaki podkreśla on historyczne związki Polski i Szkocji, również przyczynią się do uznania polskiej społeczności.

Dorota Peszkowska
Zdjęcia: Barbara Ostrowska