Święta po polsku

Magdalena Sekular
W święta nigdy nie jesteśmy razem, bo cała rodzina jest osobno. Siostra w Niemczech, mama w Polsce, każdy po świecie. To nie są święta takie, jakie   pamiętam z dzieciństwa, kiedy do stołu zasiadało 30 osób. Od 15 lat nie mieliśmy wspólnej Wigilii. Chciałabym, aby w przyszłości Boże Narodzenie udało się spędzić z najbliższymi, co nie jest łatwe ze względu na rozłąkę. Marzą mi się też śnieżne, białe święta ze względu na dzieci, aby zobaczyły namiastkę tych świąt, które pamiętam z dzieciństwa w Polsce. I na święta muszą być zawsze pomarańcze, i jeszcze orzechy włoskie. Zapach pomarańczy kojarzy mi się z paczkami od Świętego Mikołaja. Wtedy nie było tego na co dzień. A tymczasem spędzimy święta w wąskim gronie, będą tradycyjne potrawy: barszcz, karp, ryba po grecku, sałatka warzywna, pierogi, kapusta postna, śledzie... Uszka domowej roboty czekają w zamrażalce.

Daria Czaja
Moje święta były zawsze powiązane z moimi urodzinami, bo urodziłam się 27 grudnia. I tak właśnie mi się kojarzą, urodzinowo-świątecznie. W tym roku na święta jadę do Nowego Jorku, to prezent od mojego narzeczonego na moje 25 urodziny. Nie mogę się doczekać. Z pewnością nie będą to tradycyjne święta, ale wiem, że czeka mnie niespodzianka. Natomiast w Polsce w święta na naszym stole królowało kaszubskie jedzenie ze względu na miejsce, skąd pochodzę. Była sałatka warzywna, śledź w occie, pierogi z serem na słodko, bigos bezmięsny i... dużo śniegu. Tak pamiętam ten czas z dzieciństwa.

Tagi: Boże Narodzenie, tradycja, wigilia, święta

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: