Minister ds. migracji James Brokenshire skomentował te informacje jako „głęboko rozczarowujące”. To dość łagodne i w sumie typowe dla Brytyjczyka stwierdzenie dla sytuacji, w której wskaźnik migracji pobija wszelkie wskazania i jest aż o 94 tys. wyższy niż przed rokiem!
Do tej pory rekordowym wskaźnikiem był ten z roku 2005, który pokazywał wielkość fali imigracji z nowo przyjętych krajów UE, w tym Polski. Tymczasem najnowszy wskaźnik migracji jest już o 10 tysięcy większy niż ten z 2005 roku.
Imigranci z Unii Europejskiej
Wzrost od marca 2014 do marca 2015 na poziomie 94 tysięcy to zarówno efekt zwiększonej imigracji – na Wyspy w tym czasie przyjechało 84 tys. osób oraz zmniejszonej liczby wyjazdów z UK – na opuszczenie Wysp zdecydowało się o 9 tys. mniej osób niż w poprzednio analizowanym okresie.
Spośród tych 94 tysięcy osób, zdecydowana większość - 56 tys. – to obywatele krajów należących do Unii Europejskiej. Eksperci z brytyjskiego urzędu statystycznego podkreślają, że wzrost liczby imigrantów to przede wszystkim zasługa ludzi szukających na Wyspach pracy. W analizowanym okresie zatrudnienie w UK podjęło 65 tys. nowych imigrantów. Prawie dwie trzecie z nich miało już załatwioną pracę przed przyjazdem. Jest to więc mocny argument w dyskusji o rzekomym wyłudzaniu benefitów przez imigrantów z UE. Spora grupę nowych przybyszów stanowią obywatele Rumunii i Bułgarii. Liczba przyjezdnych z tych krajów podwoiła się w ostatnich 12 miesiącach z 28 tys. do 53 tys.
Komentatorzy jeszcze chętniej teraz przypominają niedawne zapowiedzi premiera Camerona, który obiecywał ograniczenie wskaźnika migracji do dziesiątek tysięcy, czyli poniżej 100 tys. Tymczasem mamy do czynienia ze wzrostem wskaźnika o blisko 100 tys.
Rozczarowany minister James Brokenshire próbuje cały czas przekonywać opinię publiczną, że rząd w sprawie imigracji robi co może. – Ukróciliśmy masowe oszustwa w przypadku wiz studenckich, zlikwidowaliśmy prawie 900 fałszywych szkół i uczelni, ograniczyliśmy dostęp do świadczeń socjalnych. Jednak nadal mamy do czynienia z tym, że prawie 100 tys. studentów spoza UE po zakończeniu nauki zostaje w UK. Poza tym nasz biznes nadal w dużym stopniu jest zależny od pracowników zagranicznych, który chętnie szukają u nas zatrudnienia – mówi Brokenshire.
Imigranci niezbędni dla gospodarki UK
Ekonomiści przestrzegają jednak rząd przed wykorzystywaniem rekordowego wskaźnika jako pretekstu do ograniczania „pozytywnej” imigracji, która napędza brytyjski wzrost gospodarczy. - Nasz przemysł potrzebuje dostępu do utalentowanych i wykwalifikowanych pracowników z całego świata. Po to, aby nasi przedsiębiorcy byli w stanie konkurować i w wielu dziedzinach pozostawać w światowej czołówce. Rząd musi podjąć strategiczne decyzje dotyczące imigracji, a nie ulegać pokusie podejmowania nieprzemyślanych działań, które nie będzie uwzględniać potrzeb ekonomicznych – mówi Mark Hilton z London Firts.
Spośród imigrantów z krajów UE pracę w UK w ostatnim czasie podjęło najwięcej Rumunów, Hiszpanów, Polaków, Włochów, Bułgarów, Hindusów i Chińczyków. Z danych z rynku pracy wynika, że imigranci odpowiadają za 75 proc. wzrostu zatrudnienia (łącznie w ciągu ostatnich 12 miesięcy powstały 342 tys. miejsc pracy).
Polacy liderami
Z ostatnich danych biura statystycznego (ONS) wynika, że w Wielkiej Brytanii mieszka 853 tys. obywateli Polski. Stanowią oni największą grupę narodową wśród cudzoziemców na Wyspach. Za Polakami plasują się Hindusi (365 tys.) i Irlandczycy (331 tys.). Polacy stanowią największą społeczność w prawie wszystkich regionach kraju, poza Irlandią Północną.
W 2014 roku na Wyspach urodziło się 22,1 tys. dzieci w rodzinach, w których matka jest Polką (w 12 proc. przypadków ojciec był Brytyjczykiem) i 16,9 tys. dzieci w rodzinach, w których ojcem jest Polak (w 2 proc. przypadków matka była Brytyjką). Polskich dzieci na Wyspach urodziło się zapewne więcej, ponieważ dane ONS nie obejmują liczby narodzin dzieci, których oboje rodziców są Polakami.
Małgorzata Słupska, MojaWyspa.co.uk
330 000 – tyle wynosi wskaźnik imigracji w ostatnim roku w UK. To więcej niż w 2005 r., czyli w czasach kiedy mieliśmy do czynienia z historyczną falą imigracji.
