Dopiero pierwsze 75 lat minęło...

Wykwintnie, elegancko, uroczyście. Niemalże magiczna atmosfera. Wyjątkowi goście, którzy pamiętają świetność Ogniska z przednich dekad, przedstawiciele władz zarówno polskich jak i brytyjskich, prezesi i dyrektorzy organizacji polonijnych, których tradycje sięgają również kilku dziesięcioleci. Gratulacje, podziękowania i uchylanie rąbka tajemnicy, jakim są plany Ogniska na przyszłość. Zwłaszcza te dotyczące powakacyjnej ramówki. Podobno gościem Teatru Hemara będzie Janusz Gajos, ale będą i inni, równie znani i cenieni na Wyspach. Pozostaje nam śledzić ofertę polskiego klubu i bywać w nim..., za każdym razem, gdy gościmy na Kensingtonie.

Zaczęło się w czwartek...

Przez cztery dni świętowano jubileusz 75-lecia Ogniska Polskiego w Londynie. Był szampan,  wystawa, grill oraz rewia. A także odwiedziny niezwykłych osobistości, również członków rodziny królewskiej. Jednym z nich był Edward Windsor – książę Kentu, to jemu przypadła zaszczytna rola otworzenia jubileuszowej wystawy.


Książę Kentu przecina wstęgę jubileuszowej wystawy

Potem przemówienia i odznaczenia. Irena Delmar Czarnecka związana z Ogniskiem Polskim od kilku dekad, została odznaczona medalem prezydenta RP, za swoje zasługi na rzecz krzepienia kultury polskiej na emigracji. Delmar będąca prezesem ZASP-u przyjmując odznaczenie powiedziała, że to dla niej prawdziwa niespodzianka i wielki honor. Nie kryła wzruszenia i zaskoczenia. - Przyjmuje to odznaczenia w imieniu moich koleżanek i kolegów, ludzi teatru, z którymi pracowałam w bardzo trudnych warunkach. Objeżdżaliśmy z teatrem wszystkie małe miasteczka w Wielkiej Brytanii, wszędzie tam gdzie byli Polacy. Naszą największa nagrodą były entuzjastyczne brawa publiczności – mówiła Delmar, przywołując wspomnienie o swoim mężu, który jej zdaniem rozumiał jej pasję i prace i nigdy nie sprzeciwiał się temu, że często pozostawała poza domem.
– Mój mąż godził się na to wszystko z uśmiechem, bo był entuzjastą mojej pracy artystycznej i charytatywnej – dodała dziekanując wszystkim, którzy przyczynili się do wydarzeń związanych z jubileuszem.


Od lewej: Ireneusz Truszkowski, Irena Delmar Czarnecka, Witold Sobków

Od czwartku do niedzieli Ognisko odwiedziło wyjątkowo dużo gości, ale i także polskich rodzin, wśród nich nie zabrakło stałych bywalców i sympatyków tego miejsca, ale także osób, które w progi Ogniska wstąpiły całkiem niedawno. Jak mówią, urzeczeni polskim miejscem położonym w prestiżowej dzielnicy Londynu, delektowali się nie tylko jego kunsztem, ale rozsmakowali w niezwykłej historii, którą tworzyły ikony Polaków na emigracji. Na Exhibition Road zaprowadziła ich ciekawość oraz chęć przekonania się o randze miejsca, którego losy ważyły się jeszcze kilka lat temu, i ciążyło nad nim piętno sprzedaży, a tym samym wytrącenia z rąk polskich symbolicznej oazy polskości, podarowanej właśnie Polakom przez Brytyjczyków, w lipcu 1940 roku.  

Nadal polskie, chociaż w angielskich rękach

Tak na szczęście się nie stało i we wrześniu 2013 roku po wielu miesiącach sporów i rozmów zadecydowano o ponownym otwarciu Ogniska i udostępnienia go nie tylko Polakom, ale również Brytyjczykom. Otwarcie poprzedził remont części budynku oraz restauracji, która pod pieczą Jana Woronieckiego, Anglika polskiego pochodzenia, który w Ognisku bywał jeszcze jako mały chłopiec, przyciągnęła wielu gości, jak i również członków Ogniska Polskiego, stając się jednocześnie nieodzowną częścią prestiżowego klubu. Wówczas nowym prezesem został Nicholas Hugh Kelsey, drugi gospodarz Ogniska pochodzenia angielskiego, którego do objęcia funkcji gospodarza klubu, namówiła jego żona Zosia. Kelsey nie obawiał się nowych wyzwań i pokonywania barier. A było ich niemało. Chodziło przecież nie tylko o utrzymanie miejsca, ale zachowanie w nim tradycji polskiego klubu oraz zaproponowania oferty, która stanie się atrakcyjna zarówno dla Polaków, jak i dla Brytyjczyków, i przede wszystkim jeszcze o to, aby Ognisko nadal pozostało polskim klubem, polską przystanią dla każdego Polaka, również tego z najnowszego nurtu emigracji.


Nicholas Hugh Kelsey

Jubileusz 75-lecia Ogniska Polskiego okazał się być dowodem na to, że wysiłek i podjęcie ryzyka opłacało się, bo w Ognisku tętni nowy duch, nadal polski, przesiąknięty tradycją, a w kuluarach mówi się o tym, że bez Ogniska, Londyn nie jawił by się Polakom już taki bliski i nade wszystko polski. Symbolika tego miejsca z pewnością jest ponadczasowa i kluczowa dla historii oraz dalszego rozwoju polskiej emigracji na Wyspach. – Jestem bardzo podekscytowany, że podjąłem wyzwanie, które okazało się sukcesem i dzisiaj możemy wspólnie obchodzić ten uroczysty jubileusz. Świętować i dzielić się radością ze wszystkimi, że Ognisko przetrwało i z pewnością będzie trwało nadal goszcząc jeszcze wielu dostojnych gości. Uważam, że to szczególny dzień, dla nas – członków zarządu Ogniska, ale także dla Państwa, którzy przyszliście podzielać naszą radość i tym samym dając świadectwo, że Ognisko jest potrzebne i powinno służyć kolejnym pokoleniom. Pamiętamy o tych wszystkich ważnych osobach, które na stałe wpisały się w historię polskiej emigracji, dla których Ognisko było rodzajem domu. Chciałbym, żeby tak również stało się w Państwa przypadku, bo drzwi Ogniska zawsze będą otwarte dla wszystkich Polaków, którym jest ono drogie i bliskie – powiedział gospodarz klubu dziękując wszystkim, którzy przybyli na uroczystość, i którzy przez lata przyczyniają się do osiągnięcia wspólnego sukcesu.

Tagi: emigracja, Ognisko Polskie

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: