Zjednoczenie prawicy stało się faktem. Z jakichś powodów liderzy trzech ugrupowań postanowili połączyć siły po kolejnych przegranych (minimalnie, ale jednak) wyborach, zamiast przed. Trzymamy więc kciuki, by porozumienie nie rozpadło się tuż przed następnym starciem wyborczym.
Zanim to się jednak stało, do PiS po zaledwie miesięcznym urlopie od polityki powrócił Jacek Kurski. Można to było poznać po słowach o biedzie i trupach w smoleńskim błocie, płynących zaraz obok żartów na mównicy, podczas PiS-owskiej nasiadówki. Niechybny znak, że w polityce może nie będzie lepiej, ale na pewno ciekawiej. Kurski w PiS wydaje się być na właściwym miejscu i partia może skorzystać w pełni z jego naturalnych umiejętności.
Jacek Kurski wymyślił sobie kiedyś, że są w Polsce tłumy wyborców prawicy, którzy jednak tak bardzo nie lubią prezesa Kaczyńskiego, że tylko z tego powodu nigdy nie oddadzą głosu na PiS. I te tłumy wyniosą do władzy prawicową partię, w której nie będzie nikogo o skompromitowanym nazwisku Kaczyński. W miejsce zgryźliwego lecz autentycznego prezesa, postawił na niebezpiecznie upojonego już samym tylko zapachem władzy, Zbigniewa Ziobrę. Człowiek o medialnej ekspresji dziecka, nie okazał się jednak mężem opatrznościowym polskiej prawicy, choć bardzo się starał. Eksperyment się nie udał. Na szczęście było dokąd wracać, a lud nawet się stęsknił i być może to znowu kupi.
Partia Zbigniewa Ziobry, uwolniona już od Jacka Kurskiego, również utrzymuje się w kole ratunkowym. I w blasku fleszy jej lider mógł pozować z czarną teczką wypełnioną świeżo podpisanym trójporozumieniem. Stwarza to, mimo niestworzenia wśród wyborców własnej silnej reprezentacji politycznej, pozory bycia nadal w grze. Daje nadzieję na powrót do lekko już zapomnianych afrodyzjaków realnej władzy nad ludźmi i państwem.
Z nieco innego pułapu do porozumienia przystąpił Jarosław Gowin ze swoją partią. Ten, po zamknięciu sobie drogi powrotu do Donalda Tuska, jest przekonany że to jego starszy imiennik naprawi Polskę, a on zamierza mu w tym pomóc. I będzie dbał aby przy tej naprawie prywatnym przedsiębiorcom nie stała się krzywda. Przyznaje też, że w sprawach socjalnych nic go nie łączy z partią Kaczyńskiego. A grupą docelową aktywności Polski Razem, czy też może już Sprawiedliwej Polski, są bogaci przedsiębiorcy. Być może tak się stanie i z politycznej mieszanki sprawiedliwości, polskości i prawa wyłoni się trwała siła zdolna zastąpić lewicujące imperium medialno-polityczne.
Przedsiębiorczość polityczna
Przedsiębiorczość w polityce jak na razie jest domeną koalicyjnego PSL-u. Partia ta od ponad dziesięciu lat opodatkowuje kwotą 3 procent od pensji, wszystkich tych, którym pomogła znaleźć zatrudnienie. Władze chwalą się, że wpłaty te są traktowane na równi z wszelkimi innymi darowiznami i dają 2 miliony złotych zysku rocznie. Tym samym nie można ustalić jaką kwotę dają w rzeczywistości te składki. Wpłaty są dobrowolne, ale brak wpłat może skutkować cofnięciem rekomendacji partyjnej i utratą miejsca pracy. A że nie wszyscy wyjechali jeszcze z kraju, i bezrobocie wciąż się utrzymuje, chętnych do płacenia raczej nie zabraknie. Liderzy partii tłumaczą także, że parasol ochronny ze strony PSL i tak kosztuje niewiele, bo np. partie lewicowe pobierają z prywatnych pensji swoich członków nawet 10 procent. W tej sytuacji stawianie jakichś tam „warunków koalicyjnych" przez PSL wobec partii Tuska należy traktować z przymrużeniem oka.
Czy opłaca się uderzać Macierewiczem w prawicę?
Platforma Obywatelska postanowiła przeciwdziałać konsolidacji prawicy. Potrzebę uruchomienia dwuletniego cyrku medialnego zapowiadał minister Sikorski w podsłuchanej rozmowie z Jackiem Rostowskim. Tak też się powoli dzieje. Prawdopodobnie na czas do następnych wyborów, odgrzana zastanie sprawa likwidacji Wojskowych Służb Informacyjnych przeprowadzonej przez Antoniego Macierewicza w latach 2006/2007. Na razie przedstawiciele partii rządzącej przychylnie wypowiadają się na temat poparcia wniosku upadającego powoli Twojego Ruchu, o powołanie komisji śledczej akurat teraz, w sprawie sprzed siedmiu lat. Ostateczna decyzja zapadnie dopiero po sejmowych wakacjach, ale temat już został zasygnalizowany.
W tej sprawie Prawo i Sprawiedliwość nie jest jednak bezbronne. Zamierza kolejny raz przypomnieć pytania o rolę służb specjalnych w powstaniu Platformy Obywatelskiej oraz o zaangażowanie prezydenta Komorowskiego w obronę WSI. Na razie projekt uchwały w sprawie powołania komisji śledczej został skierowany do pierwszego czytania w sejmie.
Zjednoczenie prawicy stało się faktem. Z jakichś powodów liderzy trzech ugrupowań postanowili połączyć siły po kolejnych przegranych (minimalnie, ale jednak) wyborach, zamiast przed. Trzymamy więc kciuki, by porozumienie nie rozpadło się tuż przed następnym starciem wyborczym.
