Polska: PiS u bram - ratunku!

 

Polacy, nic się nie stało

Burza w polskiej polityce bynajmniej nie skończyła się wraz z uspokajającymi oświadczeniami Donalda Tuska. Ani z wyprzedaniem nakładu tygodnika „Wprost” ze stenogramem rozmów Marka Belki z Bartłomiejem Sienkiewiczem. Przy tej okazji każda grupa interesów chciałaby coś  załatwić. PiS chciałby dymisji premiera, nowych wyborów i powołania kolejnej sejmowej komisji śledczej. Jeśli tak dalej pójdzie, to do wypełnienia składu tych komisji zabraknie posłów w przyszłej kadencji sejmu. PSL w zamian na dalsze trwanie u boku PO chciałoby więcej władzy i stanowisk. Minister sprawiedliwości chciałby wysadzić z siodła niezależnego od niego prokuratora generalnego.

Na „Wprost” - marsz!

Głównym kłopotem prokuratury w Polsce stało się teraz nie to, co zostało nagrane, ale to, kto nagrał i zaniósł do redakcji gazety. W celu rozwiązania tego problemu, wysoka prokuratura w asyście oddziału ABW i policji udała się do redakcji z żądaniem wydania oryginalnych nośników z nagraniami. Koczowała tam od południa do nocy przy okazji grożąc zabraniem dziennikarzom wszystkich komputerów służących do codziennej pracy. Przepychanki trwały wiele godzin,a w ich finale oglądaliśmy redaktora naczelnego „Wprost”, który do własnej piersi przyciskał laptop, a kilku funkcjonariuszy usiłowało mu go wyrwać chwytając za ręce i ubranie. Pieszy pościg elity polskich służb śledczych za redaktorem z laptopem, po budynku biurowym i ulicach Warszawy, byłby medialną atrakcją roku. W końcu jednak zrobiło się późno i służby poszły spać, a redakcja na razie obroniła  laptopy.

Tajemnica? - Do Moskwy!

Ale w czym tkwił problem? Otóż w tym, że redakcja odmawia wydania oryginalnych nośników z nagraniami powołując się na obowiązującą ją tajemnicę dziennikarską. Uchylić tajemnicę może tylko sąd. Ale aby ja uchylić, sąd musi najpierw posłuchać osobiście nagrań. Aby sąd mógł posłuchać i uchylić (albo nie uchylić), to prokuratura musi do sądu przynieść nośniki z nagraniami. A redakcja nie chce wydać nośników do czasu, aż sąd uchyli tajemnicę. I tak w kółko.

Podpowiadamy jak wyjść z tego klinczu. Po pierwsze, oryginalne nośniki należy wywieźć do Moskwy i zdeponować w sejfie u Tatiany Anodiny plombując przy użyciu kartki papieru i kleju „Plastuś". Po drugie, wydać prokuraturze kopie. Kopie jako nośniki zapisu nagrań okażą się nie w pełni wiarygodne i sąd nie będzie mógł uchylić tajemnicy dziennikarskiej. W ten sposób i procedury zostaną zachowane i tajemnica dziennikarska ochroniona. Dla ochrony tajemnic bowiem nie ma miejsca lepszego niż Moskwa.

W tej sytuacji czas na filmowy przerywnik



Grzeszny Latkowski

Nieoczekiwanym sojusznikiem organów państwowych w dyskredytowaniu naczelnego redaktora „Wprost” - Sylwestra Latkowskiego - okazały się media prawicowe. Dziennikarze dotarli do dokumentów i osob potwierdzających, że główny medialny prezenter najnowszej afery podsłuchowej był w przeszłości przestępcą. Karano go za oszustwa, a odnaleziony świadek twierdzi, że Latkowski prowadził także biznes związany z wynajmowaniem kobiet w celu oferowania usług seksualnych. Był też brany pod uwagę przez organy ścigania jako mogący mieć związek ze sprawą zabójstwa dwóch osób. Tak czy inaczej wakacje w polskich mediach i polityce zapowiadają się interesująco.

Tb, MojaWyspa.co.uk

Więcej w tym temacie (pełna lista artykułów)

• Mundial w Rosji - lekiem na afery w FIFA?
• Rasistowska tablica przeciw wędkarzom
• Artur Boruc - pożegnanie z kadrą narodową
• UK boi się wycieków z rozmów o Brexicie
• Największe skandale brytyjskiej polityki