Po trzecie, kontakty gospodarcze między rezydentami z dwóch różnych państw są prowadzone w sposób, który może prowadzić do oszczędności podatkowych w którymkolwiek z tych państw lub w obydwu z nich. Po czwarte, właściwy organ państwa członkowskiego ma podstawy, aby przypuszczać, że oszczędność podatkowa może wynikać z fikcyjnych transferów zysków wewnątrz grupy przedsiębiorstw. I wreszcie po piąte, informacje przekazane przez jedno państwo mogą być istotne dla określenia obowiązku podatkowego w drugim państwie członkowskim. Wymiana spontaniczna dotyczy tych samych należności publicznoprawnych, co automatyczna.
Jakie to może mieć praktyczne znaczenie dla polskich rezydentów podatkowych?
Choć państwa członkowskie mają obowiązek implementować mechanizm automatycznej wymiany informacji ze skutkiem dopiero od 1 stycznia 2015 r., to należy pamiętać, że objęty nią będzie już okres rozliczeniowy od 1 stycznia 2014 r. Polska, jak i większość pozostałych członków Unii, jeszcze nie wdrożyła dyrektywy w tym zakresie. Spontaniczna wymiana informacji w większości państw, w tym w Polsce, już została implementowana (art. 305k ordynacji podatkowej, t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.). Przesłanki wymiany informacji sformułowane w dyrektywie mają charakter bardzo ogólny. Prowadzi to do wniosku, że w praktyce wymiana może objąć szeroką gamę sytuacji.
Czy możemy podać przykład?
Przykładem może być wykorzystanie przez podatnika niezadeklarowanego w Polsce dochodu – który powinien być tu opodatkowany – do nabycia nieruchomości położonej w innym państwie UE. Organ podatkowy tego państwa będzie automatycznie przekazywał polskiemu organowi informacje np. o opłacaniu przez niego podatku od nieruchomości. To z kolei może wywołać wszczęcie w Polsce postępowania podatkowego w sprawie ukrytego dochodu. Informacje będą przekazywane w trybie wymiany automatycznej co najmniej raz w roku, w ciągu sześciu miesięcy od zakończenia w państwie członkowskim roku podatkowego, w którym informacje stały się dostępne, a w trybie wymiany spontanicznej najszybciej jak to możliwe i nie później niż w terminie jednego miesiąca od momentu uzyskania dostępu do tych informacji.
Z przepisów dyrektywy wynika, że wymianą informacji mogą też być objęte dane z zakresu cen transferowych, jak choćby przypisanie zysku stałemu zakładowi za granicą oraz wycena podatkowa transferu zysków pomiędzy podmiotami powiązanymi, co może wywołać u polskiego rezydenta podatkowego postępowanie podatkowe w tym zakresie.
Magdalena Majkowska, Dziennik Gazeta Prawna
Chcesz mieć zawsze aktualny serwis gospodarczo-prawny?
Zamów pełne wydanie Dziennika Gazety Prawnej w internecie