Więckiewicz: Nie gram tylko gangsterów

Cenne w pańskiej kreacji jest to, że widz też przechodzi przemianę wraz z Alfredem. Na koniec zaczyna z nim współodczuwać.

Dziękuję. Najbardziej bałem się tego, że Alfred będzie przez widzów już do końca potępiony, za to co zrobił w pociągu… A raczej za to czego nie zrobił. Rzeczywiście zależało nam na tym, żeby taką emocję wzbudzić w widzu, żeby to się udało. Bardzo mnie to cieszy. Alfred, w momencie kiedy już wszyscy go zostawili, zaczyna dopiero żyć. To, co jest najciekawsze, to tendencja widzów, która mnie bardzo zastanawia – nikt nie osądza tych bandytów, którzy wyrzucili człowieka z pędzącego pociągu, tylko wszyscy osądzają Alfreda. To jest bardzo nie fair. Oczywiście on zawinił poprzez zaniechanie, ale bezpośrednimi sprawcami tego wydarzenia są ci bandyci.

Ponad to Alfred nie był w pociągu sam, ale nikt, włączając jego samego, nie zrobił nic, żeby przerwać napaść. „Wymyk” to też film o powszechnej dziś znieczulicy… Ludzie boją się pomagać sobie wzajemnie.

Tak, przyznam, że to była druga myśl, która nam przyświecała. Bardzo nam zależało na tym, żeby widzowie zadali sobie pytanie: „co ja bym zrobił w takiej sytuacji?”, „jak bym się zachował?”. I odpowiedź, wbrew pozorom, wcale nie jest taka oczywista.

Zmieńmy temat. Ma pan korzenie kresowe?

Nie.

Kiedy zapytałam panią Krystynę Keren o pańską kreację roli Sochy w filmie Agnieszki Holland, zawołała: „ależ on wspaniale mówi po lwowsku!”

To miłe.

Jak przygotowywał się pan do roli Sochy?

Współpracował z nami pan, z pochodzenia Lwowiak, który nas do tego filmu przygotowywał. Mieszka obecnie w Gliwicach, ma kabaret, gdzie śpiewa piosenki w bałaku – klimaty Szczepcia i Tońcia. On nas przygotowywał przez parę tygodni, przetłumaczył nam listę dialogową na bałak. Poprzez powtarzanie tych scen, poprzez nieustanne mówienie tym akcentem, tą melodią, jakoś to się utrwaliło… Zdaję sobie sprawę, że to nie jest perfekcyjne, rozumiem, że prawdziwi Lwowiacy mogą mieć jakieś uwagi i jestem na to przygotowany. Nie sposób było w tak krótkim czasie nauczyć się bałaka perfekcyjnie i też do końca o nie to chodziło. Przecież nigdy nie byłbym wstanie mówić perfekcyjnie bałakiem, tak samo jak dwudziesto paroletni człowiek, który przyjeżdża do Wielkiej Brytanii nie będzie mówił bez akcentu po angielsku. To oczywiste.

Był pan na gali rozdania Oscarów w Hollywood. Zdaje się, że Agnieszka Holland była trochę rozczarowana…

Może trochę… Byliśmy blisko. Ja pojechałem tam bez żadnych oczekiwań. Dla mnie sama nominacja i fakt, że film już w tym momencie jest sprzedany do 50 krajów na świecie, a w Polsce obejrzało go ponad milion widzów, to już gigantyczny sukces. Oczywiście ta wisienka na torcie w postaci Oscara byłaby bardzo miła…, ale mieliśmy bardzo mocną konkurencję w postacie filmu „Separacja”, więc... Inne czynniki zapewne też do tego dochodzą – np. sytuacja polityczna. Wziąłem więc wszystko na spokojnie. Nie przeżyłem tego tak mocna jak Agnieszka [Holland], która była nominowana po raz kolejny i po raz kolejny Oscara nie dostała. Byliśmy tak blisko, że już bliżej się nie dało, dlatego tak tej okazji szkoda.

Zagra pan Lecha Wałęsę… Czy możemy porozmawiać o tej roli?

Nie. Przyjąłem taką zasadę, że dopóki nie skończymy zdjęć, to nic nie powiem. Nawet w Polsce nie rozmawiamy na temat filmu. Będzie film, to porozmawiamy.

Niespełnione marzenie aktorskie? Kogo jeszcze, po Wałęsie, chciałby pan zagrać?

Ja mam bardzo prostą odpowiedź na to pytanie – to samo co dotychczas: ciekawe role w dobrych filmach.

Rozmawiała Justyna Daniluk

Więcej w tym temacie (pełna lista artykułów)

• Wielka Brytania chce budować jeden reaktor jądrowy rocznie!
• Aktorka o scenach erotycznych w filmach
• Ze Wspólnej na King Street
• Twoje życie może być już z góry ustalone
• Nie żyje aktor Robin Williams