Podyplomowe studia pianistyczne odbyła pani u profesora Kevina Kennera. Jak ocenia pani ten okres swoich studiów?
– Studia pianistyczne u profesora Kevina Kennera w The Royal College of Music, jak również pobyt w Londynie są dla mnie jednym z najpiękniejszych i najwspanialszych momentów artystycznych. Miałam prawdziwe szczęście poznać niezwykłego, wrażliwego artystę szczodrze dzielącego się swoimi przemyśleniami muzycznymi. Z Kevinem Kennerem przygotowywałam się także do ważnych koncertów, choćby do występu z Symfonią Koncertującą Karola Szymanowskiego, z którą wygrałam Concerto Competition. Miałam okazję wystąpić ze wspaniałym dyrygentem Kees Bakels i The RCM Symphony Orchestra. Londyn przyniósł mi wiele szczęścia i ważne, trwające do dziś przyjaźnie. Otrzymałam wspaniałe nagrody The Richard Carne Award, a także Ann Driver Award przyznawaną utalentowanym artystom w Wielkiej Brytanii.
Choć Paryż stał się moim miejscem zamieszkania, to jednak bardzo tęsknię za tak twórczym, rozwijającym czasem w Londynie. Jestem pełna podziwu dla utalentowanych artystów, których miałam okazję usłyszeć i poznać w Londynie. To miejsce tętni sztuką. Zawsze podkreślałam jego otwartość, ciekawość i przychylne spojrzenie na twórczość innych. Na pewno będę bardzo często powracać do Londynu. To miasto jest niezwykłe.
Podczas paryskiej premiery filmu Romana Polańskiego „Pianista” grała pani utwory Chopina. Czy kiedy poznała pani Polańskiego od razu zaproponował recital?
– Występ z recitalem chopinowskim otwierającym film Romana Polańskiego „Pianista” był dla mnie wielkim przeżyciem, podobnie jak film. Wcześniej poznałam Romana Polańskiego na wernisażu prac Jerzego Skolimowskiego i niedługo potem otrzymałam zaproszenie do występu na paryskiej premierze filmu „Pianista”.
Kończyłam recital Nokturnem Lento con gran espressione, tym samym, który otwiera film i który miał tak ogromne znaczenie w życiu Władysława Szpilmana. Kilka miesięcy temu miałam znów przyjemność wykonać ten utwór, jak również kompozycję Karola Szymanowskiego przy okazji uroczystego spotkania z Romanem Polańskim i jego gośćmi w Ambasadzie Polski w Paryżu.
Studiowała pani kompozycję filmową u Davida Burnanda, wynikiem czego była nagroda specjalna za kompozycje i wykonanie muzyki oraz piosenek filmowych. W jakich filmach grała pani utwory Chopina i Schuberta?
– W Londynie oprócz studiów pianistycznych studiowałam kompozycję filmową. Tworzyłam kompozycje do obrazów: „Usta Sekwany” Williama Turnera, „Wenus w lustrze” Velazqueza. Na jednym z koncertów w V&A Museum obrazy były wyświetlane na ekranie, a ja je interpretowałam na fortepianie. Poza połączeniem muzyki i malarstwa komponowałam także piosenki filmowe i suity baletowe.
Miałam szczególną przyjemność wystąpić na zaproszenie twórców polskich w filmach „Chrzest” w reżyserii Marcina Wrony, w którym wykonuję „Preludium” Chopina i „Gnosienne” Sati. W kolejnym filmie „Sala Samobójców” w reżyserii Jana Komasy wykonuję „Doppelganger” Schuberta na głos i fortepian oraz Mazurek op. 17 no. 4 Chopina, który znalazł się na ścieżce dźwiękowej z filmu wydanej na płycie.
Carlos Liedinski słuchał mojego recitalu w Buenos Aires, a kilka miesięcy później zaprosił mnie do wspólnego wykonania filmowego „Gente que si” z grupą Narcotango podczas ich europejskiej trasy koncertowej.
Zanim jednak wystąpiłam w polskich filmach, miałam wielki zaszczyt zagrać uczennicę Fryderyka Chopina we francuskim filmie, zrealizowanym dla TV ARTE „Journées Romantiques” w reżyserii Philippe Allante.
W maju 2011 roku otrzymała pani nagrodę TVP Polonia na Zamku Królewskim „Za zasługi dla Polski i Polaków poza granicami Kraju”. Czy to zobowiązuje?
– Nagroda TVP Polonia to wielkie dla mnie wyróżnienie. Kiedy podczas uroczystości wręczenia statuetki Chopina na Zamku Królewskim w Warszawie został wyświetlony film ukazujący osoby uhonorowane tą nagrodą, a jest to lista naprawdę imponująca, było to bardzo przejmujące, że znalazłam się w tak wspaniałym gronie. To oczywiście bardzo zobowiązuje, ale także bardzo nobilituje. Muzyka polska jest przyjmowana na całym świecie z tak wielkim uznaniem. Mogę być tylko szczęśliwa, że mam wielki przywilej wykonywać kompozycje jej wielkich twórców. To im dziękuję za wspaniałe dzieła, którymi mogę dzielić się z publicznością.
Koncert w Sali Teatralnej POSK-u będzie spektaklem wokalno-pianistycznym inspirowanym muzyką nie tylko klasyczną, ale i współczesną. Czy będą to także pani kompozycje?
– Spektakl wokalno-pianistyczny, którego wybrane kompozycje wykonam w Sali Teatralnej POSK-u jest inspirowany muzyką. Fryderyka Chopina oraz opiera się na kompozycjach napisanych współcześnie. Będą to także moje kompozycje. W warstwie tekstowej ukazana jest sfera uczuć w tonacji różnych epok, stąd tytuł spektaklu „Miłość w cis-moll”, tak jak tytuł jednego z utworów, opartego na Walcu cis-moll Chopina.
Rozmawiała Jolanta Potocka, Dziennik Polski
