Konkurs: TO WŁAŚNIE MIŁOŚĆ

Praca nr 15

To już czternaście lat. Pamiętam te pierwsze walentynki. Nie ważne, że nie było kwiatów, kawiarni i pluszowych serduszek. My dwoje na całkiem pustej ulicy i ta piosenka wciąż krążyła w naszych myślach „staliśmy w deszczu tak ... mokrzy spragnieni naszych ciał”. I choć tak wiele nas dzieliło, byliśmy szczęśliwi, szalenie zakochani, snuliśmy plany ...

Kiedy nadszedł dzień narodzin naszego pierwszego dziecka, Ty wziąłeś odpowiedzialność za nas obie. Nastoletni rodzice. Nigdy nie zapomnę Twoich szczęśliwych łez ... wsparcia jakie mi dałeś i determinacji, że razem damy radę! Nikt nie wróżył nam nic dobrego, żadnej przyszłości ... nawet wtedy kiedy po ciężkim dniu pracy wstawałeś o 3 rano by utulić swoje dziecko do snu. Nawet wtedy kiedy przysięgaliśmy sobie miłość po kres w urzędzie stanu cywilnego.

Zraniłam cię ... wybaczyłeś mi zdradę. Rozdzieliłam nas na długie miesiące, ale serce wiedziało gdzie chce wrócić.

Zraniłeś mnie ... wybaczyłam Ci. Los połączył nas jeszcze raz, dając szanse naszej miłości. Ona nie skończyła się nawet na minutę, to my bezwstydnie poddawaliśmy ją próbie.

Na przekór wszystkim wciąż razem. Co dzień rano budzona miłością, pocałunkiem i pieszczotą czuję się taka szczęśliwa! Wciąż tak samo pragniemy swoich ciał. Niecierpliwie oczekując przyjścia na świat naszego synka, spędzamy z córkami cudowne chwile.
 
Samotni, ale zawsze razem. Co dzień silniejsi, bardziej doświadczeni, rozdzielani co jakiś czas tysiącem mil ... wciąż razem.

I choć nie znaleźliśmy jeszcze swojego miejsca na ziemi, to już 14  lat minęło. Tak samo zakochani, niecierpliwi, wciąż razem.

Kocham cię Misiu! Dzisiaj, jutro, na zawsze! I dziękuje Ci,że jesteś.:*