Seks, wymioty i niezapłacone rachunki

Roman

Telefon. - Dostałem zlecenie w niedzielę. Prawdę mówiąc po całym dniu już mi się nie chciało, ale 7/8 funtów za 15 min roboty? Przyjąłem. Pojechałem po klienta był wypity. Grzecznie zawiozłem, gdzie miałem zawieść. Koszt usługi 7,60, a gość mówi, że zawsze płacił 7 funtów, i tych 60 pensów nie zapłaci. Wywiązała się dyskusja. Koleś wyszedł z taksówki z pretensjami, i zaczął kopać samochód. Doszło między nami do rękoczynów, i gdy wyleciał mu telefon komórkowy postanowiłem sprzęt zarekwirować. Poinformowałem klienta, że będzie do odbioru w siedzibie firmy. Chciałem sprawę załatwić polubownie. To był błąd. W domu odwiedziła mnie policja z zarzutem kradzieży. Grzecznie opowiedziałem, w jaki sposób wszedłem w posiadanie rzeczy, ale panowie wywieźli mnie, spisali i porobili zdjęcia. Dostałem wyrok, w zasadzie pouczenie, ale przede wszystkim nauczkę. Dzisiaj przy jakichkolwiek problemach po prostu dzwonię na policję.

Hunter. - Pojechałem po klienta pod budynek sądu. Miałem go odwieźć, jak mi się zdaje, do domu. Podjechaliśmy pod wskazany adres. Gość wysiadł z taksówki i zakomunikował, że pieniądze ma w domu. W drodze do mieszkania przywitał się i pogłaskał nawet jakieś dziecko. Sytuacja wyglądała bardzo naturalnie. Jednak facet zniknął. Poinformowałem odpowiednie służby. Policjant wypytał o wygląd i nazwisko. Kiedy wspomniałem, że klient przedstawił się jako Hunter w słuchawce usłyszałem śmiech. Okazało się, że w policyjnym żargonie niewypłacalni i znikający klienci to właśnie Huntersi. Policjant domyślał się, o kogo chodzi i zaproponował układ. Jeśli nie zgłosiłbym ucieczki formalnie, pieniądze miałem dostać przelewem. Czekałem tydzień, miesiąc, dwa, aż w końcu przestałem czekać. Po półtora roku otrzymałem czek na 18 funtów. To były pieniądze za Huntera.

Las. - Takich niewypłacalnych, znikających lub kombinujących klientów jest sporo. Pewnego razu zabrałem trzech smarkaczy. Gdy dojechaliśmy na miejsce, dwóch wyskoczyło z samochodu i uciekło. Trzeci chciał dołączyć do uciekinierów, ale przytrzymałem gościa i pytam, dokąd się wybiera? Spłoszony odpowiedział, że do kolegów. Człowieku, mówię mu, jak zapłacisz 12 funtów, to nie ma problemu. Z kieszeni wygrzebał zaledwie 2 funty. Zaproponowałem układ. Mogłem odwieźć smarkacza na policję, ale wybrał opcję domu. Pojechaliśmy w jedno miejsce, i w drugie, ale gnojek najwyraźniej kręcił. W końcu podjechaliśmy pod dom, na który długo nie mógł się zdecydować. Wyszedłem z samochodu razem z kombinatorem. Była 2/3 w nocy, dmuchał wiatr i napier… deszcz, a smarkacz bezczelnie zapukał w drzwi najdelikatniej jak tylko potrafił. Pytam, czy na pewno to jego mieszkanie? W odpowiedzi usłyszałem, że tak, tylko pewnie wszyscy śpią. Koniec. Straciłem czas, pieniądze i nerwy. Zaprosiłem gościa do samochodu, a następnie wywiozłem 6 km w las. Tam zostawiłem i powiedziałem, że już nie musi płacić.

Radio

Roman i Wojtek zgłoszenie mogą przyjąć lub odrzucić. I wcale nie chodzi o pieniądze, raczej o klienta. Zdarzają się klienci, o których powszechnie w firmie wiadomo, że albo alkoholik, albo narkoman lub typ spod ciemnej gwiazdy, z którym mogą być problemy. Jeśli klient jest sprawdzony, nie ma problemu. Jeśli klient nie jest sprawdzony, ale dzwoni z telefonu stacjonarnego lub komórkowego podając adres zamieszkania, również nie ma większego problemu. Względy bezpieczeństwa. Gorzej, jeśli nie widnieje w systemie, i prosto z postoju taksówek należy klienta zawieść w okolice wątpliwej dzielnicy. W każdym mieście takie dzielnice istnieją i cieszą się złą sławą. Jeszcze gorzej, jeśli grupę klientów lub klienta odbiera się wprost z restauracji lub knajpy. Wówczas, trzeba wykazać się sporą cierpliwością i odwagą, aby zrealizować zamówienie.