Życie emigranta: Od zmywaka do funciaka

* Powroty – coś co wszyscy ustawicznie zapowiadają, ale co jakoś nie chce nastąpić. Czyli trochę jak z końcem świata, albo wizytą kosmitów. Emigrantów miał skłonić do powrotu gospodarczy kryzys, który sprawił, że Zjednoczone Królestwo przestało być już Ziemią Obiecaną dla polskich emigrantów. Eksperci wieszczyli powrót do Starego Kraju nawet kilkuset tysięcy rodaków (skąd wiedzieli, że aż tylu skoro tak naprawdę nikt do tej pory precyzyjnie nie policzył ilu Polaków wyjechało na zachód – to pozostanie ich słodką tajemnicą). By informować wracających rodaków o zmieniających się realiach w Starym Kraju rząd uruchomił nawet specjalny portal internetowy. Prezydenci kilku największych polskich miast jeździli na Wyspy i zachęcali marzących (podobno) o powrocie rodaków, by osiedlili się właśnie u nich. Rzeczywistość pokazała, że rachuby publicystów i polityków były mocno przesadzone – kryzys wypędził z Wielkiej Brytanii niespełna 150 tysięcy polskich emigrantów, ale znaczna część z nich zamiast wracać do Starego Kraju skierowała swe kroki do innych europejskich krajów. Trudno się zresztą temu dziwić – polscy pracodawcy bynajmniej nie oczekiwali z szeroko otwartymi portfelami na wracających do kraju emigrantów. Zapłacić mogli im tyle ile „krajowcom” czyli niewiele. Dla kogoś, kto posmakował zachodnioeuropejskich zarobków to żadna atrakcja. Wszak nie od dziś wiadomo, że apetyt rośnie w miarę jedzenia.

* Funt – do czasu naszego wstąpienia do Wspólnoty nie był on może w Polsce walutą egzotyczną, ale z całą pewnością znacznie mniej popularną od dolara, czy euro. Gdy od 2004 roku nad Wisłę szerokim strumieniem zaczęły płynąć zarobione przez polskich emigrantów „funciaki” widok Jej Królewskiej Mości w portfelu przestał już stanowić atrakcję. Według oficjalnych danych tylko w ciągu pierwszych pięciu lat naszej obecności w Unii Europejskiej polscy emigranci w różnego rodzaju walucie przesłali do Starego Kraju równowartość około 70 miliardów złotych, co z całą pewnością jest mocno zaniżoną kwotą (niektórzy eksperci proponują ją nawet podwoić). Większość tych pieniędzy została przeznaczona na budowę lub kupno własnego M, co stało się jedną z przyczyn mieszkaniowego boomu na polskim rynku nieruchomości.

* Londyńczycy – tylko kwestią czasu było aż ktoś wpadnie na pomysł, by przenieść na ekran perypetie polskich emigrantów. Jako pierwszy uczynił to Greg Zliński i Maciej Migas, którzy stworzyli telewizyjny serial na podstawie scenariusza Ewy Popiołek i Marka Kreutza. Pierwszy odcinek trafił na ekrany w październiku 2008 roku i wtedy się zaczęło! Widzowie natychmiast podzielili się na dwa przeciwstawne sobie obozy – jedni odsądzali reżysera i scenarzystę od czci wiary za brukanie obrazu Polaka, drudzy chwalili go za pokazanie kawałka prawdy o naszej skwierczącej rzeczywistości. Komukolwiek nie przyznać by racji, jedno nie podlegało dyskusji: poruszenie w narodzie było.