Na emigracji Polak Polakowi... wilkiem

- Padli ofiarą stereotypów i nie chcąc narażać się na podobne sytuacje w przyszłości zaczęli w swoich deklaracjach odcinać się od swej narodowości. W niektórych przypadkach można też mówić o tworzeniu się wśród Polaków swoistych negatywnych autostereotypów - ocenia dr Zygmunt.

Są jeszcze inne, bardziej prozaiczne wyjaśnienia tego fenomenu. Nie jest tajemnicą, że wielu polskich emigrantów żyje na Wyspach Brytyjskich w swego rodzaju zamkniętych enklawach. Chcąc nie chcąc pracują wspólnie z innymi Polakami, w ich towarzystwie spędzają w pubach czas wolny, ich głosy słyszą "zza płota" i z nimi też nieustannie się porównują (istnym kuriozum jest opisywany przez jednego z forumowiczów przypadek przysyłania przez sąsiadów dzieci, aby "rozejrzały się, jak żyjemy"). Może więc niechęć do swojej własnej nacji wynika z tego, że słabo poznaliśmy przywary innych narodowości, a swoje własne znamy (i wciąż poznajemy) aż nazbyt dobrze? Na taką ewentualność może wskazywać to, że w świetle raportu PBI co piąty emigrant czuje się na obczyżnie obco, a jeszcze większy odsetek deklaruje poczucie osamotnienia. A może to efekt uczestnictwa we wspólnym "wyścigu szczurów"? Skoro tysiące Polaków wyjechało do Zjednoczonego Królestwa licząc na szybki i dobry zarobek, to trudno się dziwić, że w imię realizacji tego priorytetu gotowi są poświęcić wszystko i wszystkich.
- Jesteśmy bardzo zakompleksieni. Poza tym wielu Polaków zupełnie nie znało języka. Efekt tego był taki, że znaleźli zatrudnienie w najbardziej prostych zawodach i chcieli jak najszybciej dojść do pieniędzy, nawet jeśli trzeba by przy tej okazji "wygryźć" drugiego Polaka - komentuje Ola.

Krzysztof Kruk, Magazyn Emigrant

Więcej w tym temacie (pełna lista artykułów)

• Liz Truss chce poluzować przepisy imigracyjne aby pobudzić brytyjską gospodarkę
• Polski rynek pracy nie widzi powracających migrantów
• Rząd UK oferuje pieniądze za opuszczenie kraju
• Wyzwania dla polonijnych rodziców
• Coraz mniej Polaków na Wyspach