Pobyt stały i czasowy
Dla rejestracji miejsca pobytu określono, że pobytem stałym jest zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. Natomiast pobytem czasowym jest przebywanie przez okres ponad trzech miesięcy bez zamiaru zmiany miejsca pobytu stałego w innej miejscowości pod oznaczonym adresem lub w tej samej miejscowości, lecz pod innym adresem.
Obywatel polski będzie dokonywał zameldowania na pobyt stały lub czasowy w formie pisemnej na formularzu w organie gminy właściwym ze względu na położenie nieruchomości, w której zamieszkuje.
Będzie musiał przedstawić dowód osobisty lub paszport, potwierdzenie na formularzu zgłoszenia pobytu w lokalu, sporządzone przez właściciela lub inny podmiot dysponujący tytułem prawnym do lokalu oraz dokument potwierdzający tytuł prawny do tego lokalu. Tym ostatnim dokumentem może być w szczególności umowa cywilno-prawna, wypis z księgi wieczystej, decyzja administracyjna lub orzeczenie sądu. Przy zameldowaniu na pobyt czasowy trzeba będzie wskazać deklarowany okres pobytu w tym miejscu. W ustawie podkreślono, że zameldowanie na pobyt stały lub czasowy służy wyłącznie celom ewidencyjnym i ma na celu potwierdzenie faktu pobytu osoby w miejscu, w którym się zameldowała.
Zameldowania na pobyt stały w stosunku do dzieci obywateli polskich urodzonych na terytorium Polski będzie dokonywać z urzędu kierownik urzędu stanu cywilnego sporządzający akt urodzenia. Zameldowanie na pobyt stały następować będzie z dniem sporządzenia aktu urodzenia, w miejscu stałego albo czasowego pobytu rodziców albo tego z rodziców, u którego dziecko faktycznie przebywa.
Jeżeli dane zgłoszone do zameldowania lub wymeldowania będą budziły wątpliwości, to w tym zakresie organ gminy będzie rozstrzygać w drodze decyzji administracyjnej. Dotyczy to między innymi zastrzeżeń co do deklarowanego adresu pobytu. Z urzędu zameldowanie na pobyt stały będzie potwierdzane przez zaświadczenie o zameldowaniu. W przypadku zameldowania na pobyt czasowy dokument ten będzie wydawany na wniosek strony.
Obowiązek wymeldowania
Obywatel polski, który będzie opuszczać miejsce pobytu stałego albo czasowego przed upływem deklarowanego okresu pobytu, zobowiązany będzie do wymeldowania się.
Ustawa określa, że będzie to możliwe w formie:
● pisemnej na formularzu w organie gminy właściwym dla dotychczasowego miejsca pobytu,
● dokumentu elektronicznego na formularzu umożliwiającym wprowadzenie danych do systemu teleinformatycznego organu gminy, pod warunkiem otrzymania przez osobę urzędowego poświadczenia odbioru.
Wymeldowanie będzie również możliwe poprzez zameldowanie się w nowym miejscu pobytu. Organ gminy wydawać będzie z urzędu lub na wniosek właściciela lub podmiotu dysponującego prawem do lokalu decyzję w sprawie wymeldowania obywatela polskiego, który opuścił miejsce pobytu stałego albo opuścił miejsce pobytu czasowego przed upływem deklarowanego okresu pobytu i nie dopełnił obowiązku wymeldowania się.
Na obywatela Polski, który wyjeżdża z kraju z zamiarem stałego pobytu za granicą, ustawodawca nałożył obowiązek zgłoszenia tego faktu organowi gminy. Zgłoszenie to powodować będzie automatyczne wymeldowanie go z miejsca pobytu stałego i czasowego. Taki sam obowiązek nałożono na obywatela w przypadku wyjazdu za granicę na okres dłuższy niż sześć miesięcy. Zgłoszenia te będą musiały zostać dokonane najpóźniej w dniu opuszczenia miejsca pobytu stałego albo czasowego.
Zgłoszenie zgonu dokonane w urzędzie stanu cywilnego, zgodnie z przepisami prawa o aktach stanu cywilnego, zastępować będzie wymeldowanie osoby zmarłej z miejsca pobytu stałego i czasowego.
Nowa ustawa wejdzie w życie 1 sierpnia 2011 r.
Bądź pierwszą osobą, komentującą ten artykuł.
