Krótka historia przewrotu na... Kubie

Raj dla obcych

Kuba w tych dniach to obszar działań biznesmenów o mrocznej proweniencji, skorumpowanych polityków, przemytników oraz przeróżnej maści postaci, niejednokrotnie uwikłanych w kontakty z mafią. Przy tym: „raj na ziemi” jako miejsce do życia, ze słonecznym klimatem, plażami, jak na Hawajach, i najlepszym na świecie tytoniem. Rzecz w tym, że raj nie dla Kubańczyków.

Hawana to miejsce, w którym pojawiają się ówcześni wielcy tego świata. Gwiazdy filmu, opery i baletu zatrzymują się w luksusowych hotelach na zaproszenie swoich majętnych protegee, nie tylko na czas tournee, ale niekiedy na wiele miesięcy, wiodąc słodkie życie i brylując w eleganckim towarzystwie. Rozkwit bohemy w ówczesnej stolicy Kuby równać się może z tym na paryskim Montmartre’ze, z tą jedynie różnicą, że w tutaj nikt nie nurza się w nędzy. Nikt z cyganerii. Co innego naród.

Naród bowiem bytuje w skrajnej biedzie i jedynie łagodny klimat czyni ich życie odrobinę przyjemniejszym. Niezbyt to wielkie pocieszenie, gdy z dołu społecznej drabiny ogląda się, jak można korzystać z życia, gdy nie trzeba przez cały dzień pracować na innych. Nie dziwi więc fakt, że ówczesny prezydent Kuby, Fulgencio Batista (tyran i morderca notabene), do popularnych nie należy. Przewrót był jedynie kwestią czasu i ostatecznie po siedmiu latach walki Castro i jego sojusznicy sięgnęli po władzę. Niezbyt jednak wiedzieli, co z nią począć. I tutaj zaczyna się dramat. Resztę znamy z historii.

W przeciwieństwie do wyniszczonej wojną Europy, komunizm zastał Kubę w pełnym rozkwicie. Na starym kontynencie został w zasadzie narzucony siłą narodom sprzymierzonym, po tym, jak premier Churchil sprzedał swych sojuszników w dealu pakietowym watażce Stalinowi na słynnym jarmarku w Jałcie. Na Kubie, jak nigdzie indziej, wszystko stało w pełnym rozkwicie. I jakby tylko czekało na totalną destrukcję. Był to przepych okupiony cierpieniem, jednakże nie zmienia to faktu, że był to splendor absolutny.
W latach 50. Hawana ze swą architekturą, cyganerią i awanturniczą historią stanowiła perełkę kultury i architektury. Ślady tej wspaniałości są już dziś tylko wspomnieniem. Pół wieku rabunkowej gospodarki obróciło stolicę w ruinę, choć wciąż, patrząc wokoło, można sobie wyobrazić jej piękno.