Dla wszystkich starczy miejsca

- Szefowie rozgłośni twierdzą, że słuchacze po prostu nie chcą polskich piosenek.

- A skąd mogą to wiedzieć, skoro polskich wykonawców jak na lekarstwo w tychże rozgłośniach? Na szczęście SDM jest zespołem, który nie narzuca się i nie dba o humory szefów muzycznych stacji radiowych. Idziemy własną drogą, wydajemy pyty, koncertujemy właściwie non stop i najważniejsze – poszukujemy cały czas wartościowej poezji. Sytuacja w polskich mediach sprawia, że szczególnie młodemu odbiorcy brakuje takich wspaniałych wzorców jak Ewa Demarczyk, Marek Grechuta, Stanisław Sojka, Grzegorz Turnau, czy choćby Wolna Grupa Bukowina. Jest jak jest, a Stare Dobre Małżeństwo idzie swoją drogą i wyznacza innym pewien kierunek.

- Wierzysz, że nowe władze Krajowej Rady Radiofonii zmienią coś?

- Dobrze by było, ale... Od dawna twierdzę, że  nasi czołowi dziennikarze muzyczni są tak zakochani w muzyce niepolskiej. I nie sądzę by ktokolwiek, lub cokolwiek ich zmusiło do prezentowania i promowania polskiej muzyki. Ale chcę się mylić! Niestety nasze dzieci podążają już w zupełnie innym kierunku. Szukają przede wszystkim innej muzyki niż my kiedyś. Dobrej polskiej piosenki, rocka i klasyki na pewno brakuje. Młody człowiek, który ma w tej chwili 15, czy 17 lat nie wie na przykład kto to był Marek Grechuta. Pewnie niedługo nie będzie wiedział, kto to był Czesław Niemen, czy Tadeusz Nalepa...  Pogrążamy się coraz bardziej.

- Znany polski aksjolog profesor Elzenberg uważał, że „pierwszym celem narodu jest to, by jego kultura była jak największa”.

- Piękne i mądre słowa, tylko co z tego...

- Smutno...

- Ano smutno...

Blues nocy bieszczadzkiej

- Zmieńmy temat. Przed wakacjami zgrywaliście nowy materiał w studiu Radia Olsztynie. To znak, że nowa płyta niebawem.

- Tak i nie! (śmiech). Prawdę mówiąc nasi słuchacze mogą oczekiwać na pojawienie się aż dwóch naszych wydawnictw. Już 5 października ukaże się rzecz nieco wspominkowa, by nie powiedzieć kolekcjonerska. Tytuł tego albumu  to „Blues nocy bieszczadzkiej”.  To zestaw trzech płyt, dwie do słuchania, jedna do oglądania.  Słuchacze znajdą na „Bluesie nocy...” aż 34 piosenki. Jeden krążek to zestaw z „oklaskami”. Na drugiej płycie znajdą się natomiast  rarytasy z lat 2001 – 2010, które z różnych powodów nie znalazły się na naszych albumach.

- „Bieszczadzki blues”, czyli piękne zamknięcie pewnego rozdziału w życiu SDM. A nowa płyta, nowy materiał, nowe poetycje? ta nazwa kojarzy mi się wyraźnie z okresem Stachuriańsko – Ziemiańskim waszej kariery...

- Pod koniec lipca skończyliśmy okupować studio Radia Olsztyn. Tam zarejestrowaliśmy nasze najnowsze piosenki. Pytasz o poetycje? Nowa muzyka powstała do wierszy znakomitego poety Bogdana Loebla.

- Krzysztof Myszkowski, głos i kompozytor SDM, często powtarzał mi w wywiadach, że od „dzięcięcia marzył by poznać Bogdana Loebla”.

- To prawda. Bogdan Loebl, związany niegdyś z Tadeuszem Nalepą i grupą Breakout, specjalnie dla Starego Dobrego Małżeństwa napisał kilka pięknych wierszy. Za muzykę jak zwykle odpowiada Krzysztof Myszkowski. Wierzę, że przed Bożym Narodzeniem krążek będzie już w sprzedaży.

- Waszych fanów już powoli oswajacie z nowym materiałem. Powiem szczerze, że „Maszeruj z Chamem” to już jedna z moich ulubionych piosenek SDM...

- Nasze koncerty tradycyjnie dzielimy już dwa bloki. Prezentujemy najpierw nowe piosenki i obserwujemy jak przyjmuje je nasza widownia. Akcentujemy przy okazji fakt, że Stare Dobre Małżeństwo się rozwija. W części drugiej „grania na żywo” pochylamy się z nostalgią i uśmiechem nad naszymi najstarszymi songami, których na próżno wyczekiwać w radiach...

- Mowa o epoce „Stachuro – Ziemiańskiej”?

- Ależ tak! (uśmiech). Podczas jesienno – zimowych koncertów SDM nie zabraknie oczywiście hitów z pierwszych krążków. Poezje Edwarda Stachury i Adama Ziemianina są wpisane w historię Starego Dobrego Małżeństwa. Nie wypieramy się tego, ale kroczymy przed siebie. Piosenki z poetyckimi słowami Bogdana Loebla są teraz dla nas najważniejsze. Widać, że SDM poszukuje nowego wyrazu, rozwija się. Pojawiły się brzmienia i klimaty bluesowe, ale nie można inaczej skoro wiersze dla nas napisał Bogdan Loebl. Instrumentarium poszerzyliśmy o brzmienie harmonijki ustnej (gra na niej Przemysław Chołody – przypomina TW) i drugiej gitary (Dariusz Czarny). No i oczywiście trwa trzon zespołu, czyli Krzysztof Myszkowski (kompozycje, śpiew i gitara), Andrzej Stagraczyński (gitara basowa) i moja skromna osoba ze skrzypcami (uśmiech).