Polska naleśnikarnia na Wyspie

Z czym jeszcze należy się liczyć?

Trzeba też nauczyć się radzić sobie z negatywnymi emocjami, nie dać się – jak mówi mój przyjaciel – sprowadzić się do pozycji zgniecionego robaka. Trzeba mieć ogromną wolę walki. I to nie tylko z takimi fizycznymi barierami, jak brak pieniędzy czy kredyty, ale przede wszystkim trzeba umieć pokonać własne słabości. Wiem to po sobie – klient nie może odczuwać mojego zmęczenia czy zdenerwowania, powinien zawsze czuć, że jest mile widziany. Muszę być codziennie uśmiechnięta od ucha do ucha, chociaż czasem w głowie mam burzę różnych myśli.

Obawiasz się krytyki?

Nie można bać się krytyki. Kilka przykrych słów mnie również nie ominęło. Wiadomo, każda krytyka boli, ale co nas nie zabije, to nas wzmocni. Nie wiem, co musiałoby się stać, żebym zeszła z wytyczonego kursu. Tak jak wspomniałam, w biznesie trzeba mieć ogromną wolę walki. I ja ją mam. Każdy, kto decyduje się na własną działalność, powinien mieć świadomość, że to nie jest spokojna praca. Trzeba być przygotowanym, że jest się na pełnych obrotach 24 godziny na dobę – tak, tak, jak się śpi, to też się myśli o firmie. Dlatego trzeba potrafić i lubić tak żyć. Ja swojej pracy nie zamieniłabym na inną. Satysfakcja, jaką mi daje, wynagradza mi cały wysiłek.

Jaka jest Twoja rada dla potencjalnych przedsiębiorców, biorąc pod uwagę irlandzką specyfikę?

Trzeba zrozumieć mentalność Irlandczyków, przyjąć ich obyczaje i nie narzucać im własnego zdania. Osobiście mam na względzie, że choć to mój lokal, to jestem na ich kawałku podłogi i powinnam uszanować tutejsze zwyczaje. W ogóle ostatnio mam trochę wrażenie, że Irlandczycy czują się nieco zdezorientowani z powodu tego, że w Polakach powoli budzi się przedsiębiorczość.

Monika Gracz, Polska Times