Wiadomości

Cooltura

14/03/2010 08:19:49

Imigrant – wróg, problem, błogosławieństwo

Dlaczego po brytyjskich ulicach chodzi dziś tylu muzułmanów? Dlaczego powstała Anglia i kto oferował w średniowieczu usługi jak bankomaty?

Dzięki politycznej unii z Wyspami, do 1880 roku na ich terenach zamieszkało ponad milion Irlandczyków, co stanowiło więcej niż 3 proc. ówczesnej brytyjskiej populacji. Tuż po II wojnie światowej osiedliło się tu ponad sto tysięcy Polaków, głównie byłych żołnierzy. Po nich przyjechali w latach pięćdziesiątych między innymi imigranci z byłych brytyjskich kolonii indyjskich, a także z Karaibów i Hong Kongu. Powody? Głównie ekonomiczne. Dziś, w wirze milionów żyjących w UK imigrantów odnaleźć można dziesiątki języków i narodowości. Tak ogromnej obecnie skali przyjazdów na Wyspy nie przewidział nikt.

Wymknęło się spod kontroli

Wyspy doświadczają dziś ogromnych problemów związanych z masową imigracją. W 2001 roku poinformowano, iż trzy czwarte mieszkańców pewnego przedmieścia Bradford miało pochodzenie pakistańskie. Dla porównania, jedna czwarta populacji Dewsbury w Yorkshire miała wtedy pochodzenie azjatyckie. Według oficjalnych statystyk, w dekadzie do 1991 roku, liczba białych mieszkańców UK wzrosła zaledwie o 0.9 proc. i zawdzięcza się to przede wszystkim europejskim imigrantom osiedlającym się na Wyspach. W tym samym czasie liczna mieszkańców innych ras zwiększyła się o aż 42.7 proc. W 1991 roku w rządowych statystkach porównywano, iż w 1951 roku liczba hinduskich imigrantów wynosiła w UK 31 tys., a dwadzieścia lat później wzrosła kolosalnie do 375 tys.

Co do przybyszów z Europy, przewidywania ostatnich lat okazały się wyjątkowo niecelne. Rząd początkowo przewidywał, iż po przystąpieniu do Unii Europejskiej nowych krajów w 2004 roku, Wyspy mogą oczekiwać rocznie najwyżej 15 tys. imigrantów z owych państw. Jak się okazało, nawet statystykom Home Office daleko było do rzeczywistości i to o 510 tys. imigrantów z nowych krajów członkowskich osiedlających się w WB po 2004 roku. Kiedy w „The Times” napisano w 2007 roku, iż w Wielkiej Brytanii żyje dwukrotnie więcej Polaków, niż podają oficjalne statystyki i zasugerowano, iż liczba nowych imigrantów z Europy Środkowo-Wschodniej przekracza milion, zawrzało.

Ze skrajności w skrajność

Od statystycznych obywateli otrzymać można setki zupełnie różnych opinii, mających swoje podłoże w przekonaniach politycznych oraz osobistych doświadczeniach Brytyjczyków z imigrantami. Nie od dziś wiadomo, iż nawet na szczeblu naukowym i w szeregach władzy nie ma jednoznacznego zdania na ten temat. Dla przykładu, grupa badawcza Civitas w swoim raporcie „Czy potrzebujemy masowej imigracji?” stwierdza, iż „imigracja o obecnej skali przekształca Wielką Brytanię w kraj chory z powodu własnej słabości. Imigracja jest powodem ubóstwa, (…) natęża społeczne i rasowe napięcia, przestępczość oraz powoduje problemy zdrowotne, takie jak TB oraz HIV”.
Zupełnie inne stanowisko wyraża Barbara Roche, była minister z Partii Pracy. W swoim przemówieniu we wrześniu 2000 roku powiedziała: „Ten kraj jest krajem imigrantów i powinniśmy doceniać wielokulturowy i wielorasowy charakter naszego społeczeństwa oraz tak wiele pozytywnych korzyści, jakie dała mam imigracja na przestrzeni wieków”.

Pierwszoplanowa rola?

Jakakolwiek byłaby opinia o obecnej fali imigracji, to właśnie przybyszom Wyspy zawdzięczają swój obecny kształt. Jaka będzie przyszłość cudzoziemców w UK? Według jednych WB utonie pod falą islamu, zdaniem innych zatraci całkowicie swoją tożsamość z powodu żyjących w enklawach imigrantów. Jak będzie, nie wiadomo, bo jeszcze nigdy nie grali w życiu Wysp tak wielkiej roli. Jeśli wierzyć prognozom o przyroście naturalnym w UK, imigranci i dzieci imigrantów mogą już niedługo stawić czoła starzejącemu się brytyjskiemu społeczeństwu.

Agnieszka Bielamowicz, Cooltura