Imigrant – wróg, problem, błogosławieństwo

Jak nazistowska okupacja

Po raz kolejny pod tak dużym wpływem innych narodów Wyspy znalazły się podczas najazdów Normanów. „Kiedy umarł William w 1087 roku, jedna trzecia królestwa była w posiadaniu stu osiemdziesięciu landlordów – imigrantów. Spośród szesnastu diecezji, tylko jedno było rządzone przez osobę niebędącą Normanem” – czytamy w „Bloody foreigners” Windera. Choć liczba Normanów osiedlających się na Wyspach była bardzo mała, ich wkład w rozwój kraju pozostawał ogromny. „Nie było prawie żadnego aspektu życia, który nie byłby zmieniony przez Normanów” – pisze o ich wpływach na Wyspach Dawid Conway w książce „Naród imigrantów?”. „Osiągnięcia Normanów w Brytanii mogą wydawać się nieprzeliczalne, jednak osiągnięte były metodami niewiele różniącymi się od nazistowskiej okupacji Francji” – sugeruje Winder w „Bloody foreigners”.

Średniowieczne bankomaty

Finansując swoje militarne i polityczne plany oraz nagradzając sojuszników, William zwrócił się po pieniądze do ówczesnych europejskich „bankierów” – Żydów i sprowadził ich na Wyspy, w szczególności do Londynu. Udzielane przez nich pożyczki były czymś codziennym. „Żydzi obecni byli w każdym większym mieście i ich działalność była tak oczywista, jak nieodzowne wydają się w dzisiejszych czasach bankomaty” – pisze Winder.

Ziemia wolności

Gdyby zdefiniować narodowości napływających przez wieki na Wyspy imigrantów, okazałoby się, iż niemal jednocześnie dla jednych ziemie okazywały się więzieniem, dla innych wyzwoleniem. W czasach Reformacji stały się schronieniem dla tysięcy wierzących, którym we własnych ojczyznach za wyznawane poglądy groziły prześladowania. Od XVI wieku uciekali tu protestanci z całej Europy, a sami tylko Hugenoci z czasem stanowili 1 proc. populacji Wysp.
Brytania przyjęła także pod swoje skrzydła inną szukającą schronienia grupę – uchodźców politycznych. Pierwsi z nich, którzy przybyli w 1789 roku, byli Francuzami uciekającymi z ojczyzny w pokłosiu rewolucji. Jednymi z najbardziej znaczących politycznych uchodźców byli Giuseppe Mazzani i Karl Marx. W późniejszym czasie bezpieczny dach na głową znajdzie tu sześćdziesiąt tysięcy Żydów uciekających z nazistowskich Niemiec.

Na Wyspach z przymusu

Handel niewolnikami był natomiast przyczyną osiedlenia się na terenach UK przymusowych emigrantów z Afryki, kupowanych od Portugalczyków. Do końca XVIII wieku na terenach Anglii mieszkało dziesięć tysięcy niewolników. Pośród czarnych imigrantów zdarzali się okazjonalnie także ci wykorzystywani do prac innych, niż fizyczne. „Przed latem 1555 roku grupa pięciu Afrykańczyków przybyła do Anglii z terenów dzisiejszej Ghany, aby uczyć się języka i pomoc w organizacji opanowanego przez Portugalczyków handlu niewolnikami, złotem, kością słoniową oraz pieprzem na terenach Afryki Południowej” – pisze Miles w „The Tribes of Britain”.

Karuzela z narodami

Przez wieki osiedlili się na obecnych terenach UK Rzymianie, Wikingowie, Francuzi, Włosi i imigranci z każdego zakątka świata. „Wyobraź sobie, iż przez chwilę możesz oglądać historię Wysp Brytyjskich przez wszystkowidzącą kamerę, zawieszona gdzieś w kosmosie. (…) Najbardziej uderzającym widokiem byłby zdumiewający ruch w naszych portach. Tysiące statków i samolotów, miliony ludzi, rok za rokiem, wiek za wiekiem – nasz kraj można by zdefiniować poprzez nieustanne przyjazdy i wyjazdy” – pisze o UK w książce „Bloody foreigners”.

Tagi: imigracja

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: