Ale Allah wie najlepiej...

***
W radiu słychać niby melodyjny, niby wyjący głos. Dziewczyny są poruszone, tłumaczą, że to wezwanie na modlitwę, zaczynają powoli ubierać swoje hidżaby. Hannah opowiada dalej:
– Jest taki piękny werset w Koranie, druga sura, werset 256, poprawcie mnie, jeśli się mylę – wtrąca – Albacara. Mówi: nie ma przymusu w religii. Niech prawość wyróżnia się od nieprawości, a kto podąża za Bogiem, uchwycił za najpiękniejszy uchwyt niemający pęknięcia.

Aisha wyjaśnia: – Ludziom się wydaje, że jeśli przechodzimy na islam, to jesteśmy zniewolone. A ja w życiu nie czułam się bardziej wolna.
Dziewczyny rozkładają dywany w stronę Mekki, trzyletnia córeczka Aishy układa obok swój malutki niebieski dywanik. Hanifah prowadzi modlitwę, wszystkie trzy biją pokłony i modlą się. Wstają z radością i spokojem na twarzy. 5 modlitw dziennie to przynajmniej 5 okazji do pomyślenia o Bogu, pomodlenia się, bycia z nim, oczyszczenia swojej duszy. To uczy systematyczności i daje poczucie przynależności.
A hidżab? Ma zakrywać części intymne ciała kobiety, aby nie wzbudzać pożądania u obcych mężczyzn i zazdrości u kobiet. Dla szatana nie ma większej nagrody niż rozbicie małżeństwa, więc to ty sama chcesz się zakryć chustą, aby być dobrą muzułmanką. I być wolną.

Hanifah, Hannah i Aisha z pasją i dumą opowiadają o  tym, że to islam 600 lat po narodzeniu Chrystusa jako pierwszy dał kobiecie duszę czy zabronił zabijania nowonarodzonych dziewczynek. I to islam współcześnie chroni kobietę od iluzji bycia taką samą jak mężczyzna, od emancypacji, chronicznego przemęczenia nadmiarem obowiązków i od wyuzdania seksualnego. I to islam daje kobiecie prawo do pracy, niedzielenia się z mężem swoimi pieniędzmi, możliwość poświęcenia się wychowaniu dziecka. To islam pozwala też kobiecie się rozwieść. A aranżowane małżeństwa, morderstwa honorowe, poniżanie kobiet w krajach muzułmańskich?
– Gdyby ludzie tak naprawdę podążali za islamem, to byłoby pięknie na świecie – Hannah mówi melodyjnym głosem.

– To jest ich mentalność, nie islam – podkreśla Hanifah. – My staramy się walczyć z tym i powiedzieć, że tak nie powinno się kobiety albo dziecka traktować. Ci ludzie nie mają wiedzy, mają w sobie arogancję. My nie możemy im nic narzucić, bo nie mamy kraju muzułmańskiego. W niektórych krajach widzisz co się dzieje, kobieta jest bita, bo mężczyzna nie daje rady i jest taki biedny, albo są łapówki na każdym kroku. To nie jest islam. To nie jest islam. To nie jest islam. – oburza się.

Tak samo jak terroryzm to nie islam. W Koranie jest napisane, że nie wolno zabijać. Jesteś terrorystą, jeśli narzucasz coś komuś bez jego woli. Chyba że ktoś najedzie twój dom, zabije rodzinę, obrazi Boga. Długoletnie konflikty zbrojne są dużo bardziej złożone niż etykietka „to ci wredni muzułmanie”. O prawdziwych powodach wojen, czy próbach pojednania, nie mówi się w mediach. To się nie sprzedaje.

Tagi: kobieta, mężczyzna, emigracja

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: