Czy UK ma już dość imigrantów?

Działacze prawicowi w każdym kraju mówią to samo, ale ich głównym zmartwieniem jest jedność narodowa. I tak Niemcy nie chcą u siebie Turków, Brytyjczycy – mieszkańców Bangladeszu, Amerykanie – Meksykanów. Ale Meksykanie wszystkim oddają przysługę – średniozamożni Amerykanie mogą zatrudnić tanich meksykańskich ogrodników, a Meksykanom w domu żyje się lepiej, gdyż dostają pieniądze od braci pracujących w USA. Jedyną grupą, która na tym traci, jest amerykańska najniższa warstwa społeczna, walcząca z imigrantami o pracę i wysokość stawki. Zatem widzimy, że migracja umacnia rozwarstwienie społeczne.  

Bardziej obiektywni ekonomiści i demografowie twierdzą, że migracja jest dobrym zjawiskiem. Jeżeli możliwy jest przepływ dóbr i usług ponad granicami państw, to dlaczego nie może tak się dziać z mieszkańcami? Migracja jest zjawiskiem pozytywnym z perspektywy globalnej. Austria, Włochy, Hiszpania notują ostatnio spadek liczby urodzeń. Siła robocza w tych krajach zmniejszy się i gospodarka zwolni. Japonia -  gdzie społeczeństwo starzeje się, liczba urodzeń spada, a migracji nie ma w ogóle - powinna stać się ostrzeżeniem dla innych krajów. Demografia Japonii i Rosji (notującej spadek populacji i oferującej finansowe „bonusy urodzinowe”) ma tendencję zniżkową i gospodarki tych krajów będą wkrótce w opłakanym stanie. Najgorsza sytuacja jest wtedy, gdy w kraju nie ma ani migracji, ani odpowiednio wysokiej liczby urodzeń i następuje ekonomiczny i demograficzny spadek. Kłopot w tym, że trendy demograficzne trudno odwrócić.
Zatem te sprawy wymagają od ustawodawców dalekowzroczności , której teraz bardzo brakuje.

David Coleman, profesor w dziedzinie demografii na Uniwersytecie w Oxfordzie, wpółzałożyciel MigrationWatch UK (zaznacza, że jego poglądy są niezależne od stanowiska MigrationWatch UK):
To potoczne rozumienie sprawy, ale nie mógłbym się nie zgodzić z twierdzeniem, że UK ma już wystarczająco dużo imigrantów. Przepełniony kraj to nie szklanka wody, gdzie nadmiar po prostu się wylewa. Powiedziałbym tak: dodatkowa liczba populacji nie niesie żadnych skutków dobroczynnych. Gdyby liczba ludności się podwoiła, to oczywiście nie zaczęlibyśmy masowo umierać, ale Wielka Brytania stałaby się miejscem, gdzie żyje się okropnie. Ponadto mówienie o tym, że powinniśmy zwiększać liczbę populacji, chcąc jednocześnie ograniczyć emisję dwutlenku węgla, to czyste szaleństwo.  Nie dam się przekonać, że wzrost jest dobry. Ci, którzy nawołują do zwiększenia wzrostu populacji, mają obowiązek udowodnić istnienie takiej konieczności. Uważam, że 50 czy 40 milionów ludzi ma takie same możliwości jak 70 milionów. Myślę, że bardziej liczy się dochód per capita i dobrobyt jednostki, a nie dochód narodowy.  

Władcy, dyktatorzy i biznesmeni mogą marzyć o większych krajach i większym dochodzie narodowym. Nie sprawi to jednak, że ludziom będzie żyło się lepiej, zwłaszcza, gdy będziemy nadmiernie eksploatować środowisko naturalne. Mając na uwadze dobrobyt jednostki, nie możemy powiedzieć, że małe jest złe, wystarczy spojrzeć na Szwecję czy Szwajcarię.

Proces zmniejszania populacji może mieć negatywne skutki, gdyż spadnie liczba pracowników i potencjalnych konsumentów. Ponadto możemy mieć problem z zasobami słabo dotąd wykorzystywanymi. Ale mniejsza liczba ludności pozwoli pozbyć się wyjątkowo nieatrakcyjnej infrastruktury, na przykład budynków socjalnych będących w najgorszym stanie. Mały kraj musi szukać sprzymierzeńców, ale przecież w dzisiejszych czasach mało jest państw samowystarczalnych.
Konsekwencją wzrostu społecznego jest zatłoczenie i przeludnienie, walka o przestrzeń i ziemię, wysokie ceny nieruchomości. Im więcej chętnych do podziału ziemi, tym mniej jej każdy dostaje. Wieś jest coraz mniejsza, a ludzie tworzą sobie przydomowe ogródki, jak w mojej okolicy.

Tagi: emigracja, populacja, mieszkalnictwo, ekologia

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: