Polacy akceptują zbyt niskie stawki

Organizacja, którą pan kieruje ma na celu doprowadzenie do ograniczenia liczby imigrantów przybywających do Wielkiej Brytanii.  Jakie są wasze argumenty?

Pierwszą kwestią jest skala tej imigracji. W ciągu ostatnich dziesięciu lat liczba przybywających tutaj z zamiarem pozostania wzrosła czterokrotnie. Mamy więc do czynienia z nową sytuacją, która wymaga zdecydowanych posunięć. Wielu Brytyjczyków pamięta – i stosuje jako porównanie – napływ społeczności pochodzenia azjatyckiego z Ugandy wypędzonej przez ówczesnego dyktatora tego kraju w latach 70. W ciągu dwóch lat przybyło wtedy 27 tys. osób. Dziś podobna liczba imigrantów przybywa do Wielkiej Brytanii miesięcznie. To pokazuje jak wielka jest skala problemu.

Na czym on dokładnie polega? Brytyjska gospodarka wydaje się być wystarczająco elastyczna, by wchłonąć te liczby.

Po pierwsze – była, i to też nie do końca, do tej pory. Może to się szybko zmienić w obliczu obecnego kryzysu. Po drugie – mówimy o niepokojąco dużych liczbach. W ostatnich latach na Wyspy przybywa rocznie 250 tys. obcokrajowców, równolegle ok. 100 tys. Brytyjczyków emigruje z kraju. Przybywa nam więc rocznie 150 tys. osób. Ostatnie dziesięć lat było świadkiem czterokrotnego wzrostu imigracji. W ciągu najbliższych 25 lat – jeśli to tempo się utrzyma, ludność Wielkiej Brytanii powiększy się o 10 mln i 70 proc. z tego przyrostu będzie wynikiem imigracji. To jest drugi Londyn lub jedna czwarta ludności Polski. Dodatkowo, większość z przybywających osiedla się na południowym wschodzie Anglii, gdzie mieszka ogromna cześć Brytyjczyków. Transport, mieszkalnictwo i inne elementy infrastruktury pracują już teraz pod wielkim obciążeniem. Trzy czwarte Brytyjczyków – wg najnowszych sondaży – jest poważnie zaniepokojonych poziomem imigracji i najbliższa kampania wyborcza zmusi polityków do odpowiedzialnego odniesienia się do tej kwestii. Wielka Brytania jest wyspą i to niedużą wyspą. Jesteśmy już dziś jednym z najgęściej zaludnionych państw Europy. Czy możemy w dalszym ciągu wchłaniać kolejne setki tysięcy ludzi? Odpowiedź brzmi: nie.

Jak postrzega pan zatem największą w historii tej wyspy falę imigracyjną – setki tysięcy Polaków, którzy przyjechali tu po wejściu Polski do Unii Europejskiej?

Jest ona pod wieloma względami wyjątkowa, nie tylko ze względu na jej rozmiar. Kilka aspektów wyróżnia ją na korzyść w porównaniu z innymi: Polacy – i różnią się tym od wszystkich pozostałych grup – rozprzestrzenili się dość równomiernie po naszym kraju. Gdyby wszystkie grupy etniczne zachowywały się w ten sposób, nie mielibyśmy wielu dzisiejszych problemów.
Poza tym, Polacy przynieśli ze sobą gotowość do ciężkiej pracy, czym wpływają pozytywnie nawet na pracowników brytyjskich. Mówiąc o imigracji, nie możemy przecież zapominać, że nie wszystkie grupy narodowościowe czy etniczne mają jednakowy wkład w rozwój gospodarczy tego państwa. Mieszkający tu Amerykanie, Niemcy czy Francuzi mają zwykle w tym ponadprzeciętny udział, z drugiej strony np. Pakistańczycy i Bengalczycy – średnio dużo mniejszy. Częściowo dlatego, że ich żony zwykle nie pracują zawodowo, a częściowo, że nie mają odpowiednich umiejętności. Efekt końcowy jest więc taki, że standard życia przeciętnego Brytyjczyka nie zmienia się wcale, a jest nas po prostu więcej.

* Sir ANDREW GREEN – były doradca brytyjskiego Ministra Spraw Zagranicznych ds. Bliskiego Wschodu, wcześniej ambasador brytyjski w Arabii Saudyjskiej i Syrii. Obecnie stoi na czele organizacji Migrationwatch, która zajmuje się monitorowaniem imigracji do Wielkiej Brytanii i jej celem jest doprowadzenie do jej ograniczenia. 

Tagi: emigracja, praca, polityka

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: