Zawód: Pani od specjalnych potrzeb

Na kolorowych ścianach wiszą abstrakcyjne obrazy. Stoliki ustawione są w różnych miejscach klasy. Farbki, klocki i zabawki edukacyjne są wszędzie. Na podłodze, w kątach, na parapetach. Sześciu uczniów siedzi grzecznie przy swoich ławkach. Ania wchodzi do klasy i wita się z dziećmi. Językiem migowym. Odpowiada jej tylko jeden uczeń i sześciu dorosłych opiekunów. Szkoła w Denaby położona w hrabstwie South Yorkshire to miejsce dla dzieci które mają specjalne potrzeby. Ania, inni nauczyciele i grono opiekunów stara się naprawić to, co naturze i innym placówkom nie za bardzo się udało. Nauczyć te, w głównej mierze autystyczne dzieci jako takiej samodzielności. Niektórzy uczniowie są w tak głębokim stadium choroby, że nie są w stanie przyswoić żadnego programu. Ale to nie szkodzi. Ważne, że jest ktoś, kto nad nimi czuwa, otacza opieką, rozumie i stara się czegoś nauczyć. Tylko tyle i aż tyle. W zupełności wystarcza.

Diabelskie aniołki

– Siedzą teraz grzecznie jak aniołki – uśmiecha się serdecznie Anna Randall, która uczy w Denaby od stycznia 2009 r. Ale potrafią być prawdziwymi diabełkami. Nigdy nie wiadomo, kiedy nastąpi atak, dlatego przy każdym dziecku stale obecny jest opiekun, a przy niektórych nawet dwóch. Wszyscy są pod 24-godzinną, stałą opieką. W Denaby uczy się i mieszka 42 dzieci. Tylko sześcioro potrafi się porozumieć, głównie w języku migowym. Szkoła należy do organizacji Hesley Group, która posiada także szkoły i zakłady dla dorosłych. Placówka w Denaby zapewnia dzieciom wszystko: od mieszkań, edukacji, pomocy medycznej po gry, zabawy, wycieczki i wakacje. – Na wycieczki jeździmy co tydzień. To wyzwanie logistyczne i organizacyjne, ale i wspaniała zabawa – przekonuje Ania. – Dzieci potrzebują ruchu i aktywności. Poza tym możemy przećwiczyć różne formy zachowań społecznych – dodaje. Niedawno Ania uczyła, jak należy zachowywać się w sklepie. – Najprostsze czynności: lista, rozpoznawanie przedmiotów i produktów, stanie w kolejce do kasy itp. – wyjaśnia. Efekty? – To długi i żmudny proces. Cieszą malutkie sukcesiki i niewielki progres. Na razie większość nie stresuje się przy kasie, a to już coś – oznajmia z dumą.

Tagi: szkoła, edukacja, praca

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: