Seks-biznes na Wyspie

Wszystko wskazuje na to, że kiepska sytuacja w gospodarce światowej i irlandzkiej nie popsuła interesów chińskich alfonsów. W Dublinie, jak podaje dziennik „Irish Independent”, działa w najlepsze około 90 „salonów masażu” oferujących usługi zarówno kobiet, jak i młodych mężczyzn. Ile takich przybytków funkcjonuje w Irlandii i psuje opinię wykwalifikowanym masażystom – nie wiadomo. Dramatycznie zwiększa się też na wyspie liczba prostytutek z Europy Wschodniej, w tym z Polski oraz z Afryki.

Happy end

Burdele, jak się okazuje, reklamują się otwarcie w poważnych irlandzkich mediach. Bez trudu można znaleźć oferty gorących dziewcząt, których zakres usług zaczyna się od masażu, a kończy tak zwanym „happy endem”. Dziennikarze „Sunday Independent” sprawdzili tego lata, co kryje się naprawdę za anonsami publikowanymi w „Irish Times”, umieszczanymi w dziale ogłoszeń drobnych pod hasłem „masaż i fizjoterapia”. Wykryli w ten sposób 20 domów publicznych. W siedmiu oferowane były te same usługi seksualne, w tych samych cenach, co świadczyć może o tym, że należą do tego samego właściciela. Większość z nich czynna jest od godziny 11 do 23, siedem dni w tygodniu. Podobne ogłoszenia bez trudu można znaleźć także w internecie, głównie na stronie Chinesemassage.ie, nie brakuje ich też na popularnej stronie z ogłoszeniami Gumtree.ie. Rozpoznać je można między innymi po tym, że jako jedyny kontakt podany jest numer telefonu komórkowego. Prawdziwe salony masażu korzystają z telefonów stacjonarnych i późnymi wieczorami są zamknięte.

Jeszcze rok temu Chinki oferowały „prace ręczne” po 60 euro za pół godziny, teraz ceny spadły do 50. Inne usługi – do uzgodnienia już w agencji.
Kiedyś zadzwoniłem do trzech czy czterech „salonów masażu” i pytałem, czy dziewczyny robią coś więcej – chcieliśmy zrobić prezent kumplowi na 40. urodziny. W dwóch powiedzieli mi, że wszystko trzeba uzgadniać na miejscu, już z konkretną kobietą. Ale jasne było, że nie ma z tym problemu – mówi 39-letni Jacek ze Swords pod Dublinem.
W internecie, na popularnych stronach społeczności polskiej w Irlandii, bez trudu można znaleźć oferty dziewczyn proponujących usługi seksualne. „Roksana23” zachęca na przykład: „Witam, jestem Roxana, mam 23 lata. Lubię dobrą zabawę, pieszczoty z igraszkami we dwoje oraz wiele innych przyjemnych rzeczy. Zapraszam na wcześniej umówione spotkanie u mnie w domku. 30 min - 60 Euro, 1 godz. – 120 euro, 2 godziny – 260 euro”. „Góralka”, z kolei, zachwala swe wdzięki z wrodzoną werwą: „Góralska, gorąca i namiętna krew! 28 lat! Jurna i dyskretna! Zaprasza kulturalnych na niezwykłe chwile! Chwilo trwaj!”.

Centrum czerwonych latarń

Prawdziwym zagłębiem „czerwonych świateł” jest samo centrum stolicy. Wielu przechodniom, czy turystom zwiedzającym okolice O'Connell Street i Amiens Street (przy Connolly Station), nawet nie przychodzi do głowy, że tutaj bez problemu znaleźć można sobie prostytutkę, czy pokoik na godziny. Agencje mają swoje siedziby także na peryferiach, w nie byle jakich okolicach, bo w Blackrock, Ballsbridge (dzielnica ambasad), Baldoyle, Terenure, a także Phibsboro, Crumlin i Portobello. Często w miejscu dawnych biur, na tyłach sklepów, ale także w eleganckich domach.
- Kilka miesięcy temu trafiła nam się fucha – remont chińskiego pubu na Capel Street. Na dole wszystko było normalnie, jak w pubie, ale na piętrze kazali nam odpicować pokoiki w stylu burdelowym. Ściany na złoto i czerwono, od dołu do połowy wyłożone aksamitem. Wygodne leżanki. Z tego, co się dowiedzieliśmy, są to pokoje na godziny, można w nich zorganizować karaoke czy prywatną imprezkę. Ale jak ktoś sprowadzi tam dziewczynę, nikt nie będzie mu przeszkadzał – uśmiecha się znacząco Szymon, były budowlaniec z Dublina.

Tagi: prostytucja

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: