Bóg Honor i święte oburzenie

Czy nam się to podoba czy nie, polscy politycy, w znacznym stopniu przyczyniają się do utrwalania negatywnych stereotypów o naszym kraju. Brytyjskie media przez kilka tygodni prześwietlały życiorys i wypowiedzi Kamińskiego znajdując takie perełki, jak np. próbę blokowania jakichkolwiek obchodów w Jedwabnem, byle tylko nie padło tam złowrogie słowo „przepraszam”, pomaganie mieszkańcom Jedwabnego w zakładaniu Komitetu Obrony Dobrego Imienia Miasta, a zwłaszcza wywiad udzielony „Naszej Polsce”, w którym polityk PiS wyraźnie ociera się o antysemityzm twierdząc, że Pan prezydent nie powinien brać na naród polski winy za to, co stało się w Jedwabnem i przepraszać w jego imieniu [chyba; przyp. RZ] że ktoś ze strony żydowskiej przeprosi za to, co robili Żydzi w czasie okupacji sowieckiej od 1939 do 1941 r. Za masową kolaborację ludności żydowskiej z okupantem sowieckim, za zwalczanie polskiej partyzantki na tamtym terenie. Wreszcie - za mordowanie Polaków.

Nie bez echa na Zachodzie pozostała również ostatnia reakcja polskich oficjeli na raport „Spiegla” o europejskich wspólnikach hitlerowskiego ludobójstwa na Żydach, w tym Polakach. Co prawda, więcej w tej publikacji było o Litwinach, Ukraińcach, Holendrach i Rumunach, a o naszym narodzie ledwie parę zdań, ale hałas i histerię to my podnieśliśmy największą. Do redakcji „Spiegla” IPN wysłał karton książek o stosunkach polsko-żydowskich, a w „Super Expressie” pojawił się apel, aby posadzić drzewka Żydom ratującym Polaków z rąk UB i NKWD, bo przecież mogli, było ich tam wielu - co było obrzydliwą drwiną z 8 tys. drzewek upamiętniających Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata. Kiedy etnograf Alina Cała stwierdziła, że Kościół kat. i obóz endecki są współodpowiedzialne za tragedię polskich Żydów, natychmiast zarzucono jej brak profesjonalizmu, ponieważ jak dowodzono, pogromów przed wojną było znacznie mniej niż sto, a wśród ofiar byli też Polacy.

Tymczasem Europa idzie dziś w stronę historii krytycznej, wybijającej się z samozadowolenia i szukającej konsensusu. Dlatego reakcja Polaków na raport „Spiegla” wzbudziła na Zachodzie zdziwienie i konsternację, tam bowiem podobne artykuły i rozrachunki z przeszłością traktuje się z mniejszą podejrzliwością. Niestety kładąc nacisk na tzw. politykę historyczną, często odwołującą się do zaprzeczania o obecnym wśród naszego społeczeństwa antysemityzmie, Polska wysyła w świat masę negatywnych komunikatów, które mają istotny wpływ na kształtowanie się tzw. „marki Polska”, a co za tym idzie stosunku ludzi zachodu do Polaków.

Tradycjonaliści

Wbrew temu, co twierdzi Krasnodębski, który uważa, że istnieje jakaś niejawna, schowana przed publicznością hierarchia prestiżu narodów, pozycję naszego kraju w świecie łatwo znaleźć w dostępnych badaniach. Percepcję Polski na tle innych krajów obrazuje Anholt-GfK Nation Brands Index. Ranking, stworzony przez znanego specjalistę od wizerunku krajów Simona Anholta, obejmuje 50 państw i wylicza reputację każdego z nich w oparciu o 6 składowych opinii (na temat jego mieszkańców, towarów eksportowych, polityki, walorów turystycznych, kultury, zdolności przyciągania kapitału i talentu.) W rankingu za rok ubiegły Polska uplasowała się na 30 miejscu - między Chinami (29) a Czechami (31).

W różnych kategoriach wypadamy różnie. Najlepiej, co może dziwić, w punkcie „polityka” (23 miejsce), a najgorzej w „kulturze” (36 miejsce). W rankingu „ludzie” mierzącym opinie na temat przyjazności i towarzyskiej atrakcyjności przedstawicieli danego narodu wypadamy całkiem przyzwoicie (miejsce 28) Nie jest więc tak, jak twierdzi Krasnodębski i inni tropiciele antypolonizu, że na świecie nie lubi się Polaków.

Tagi: ksenofobia, patriotyzm, honor, polityka

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: