Seksbiznes - AAA koleżankę na prywatkę

Brzmi strasznie, ale wiele kobiet mimo wszystko decyduje się na ten rodzaj „kariery”. W taki sposób mogą zarobić nawet kilkaset funtów dziennie. Ryzyko, że o „profesji” dowiedzą się bliscy jest niewielkie. Wszystko odbywa się w luksusowych biurach, autach i hotelach, tak że naprawdę trudno skojarzyć elegancką i obytą dziewczynę z prostytutką. Dlaczego anonse nie podają wprost, że chodzi o seks? – Po pierwsze, to nielegalne, po drugie – nie chcę spłoszyć dziewczyn. Ich sytuacja często jest trudna, ale nie zgodzą się na prostytucję, ja proponuję posadę „profesjonalistki” lub „masażystki” – wyjaśnia właścicielka jednej z londyńskich agencji. Przyznaje też, że sporą część jej podopiecznych stanowią znane z urody i elegancji Polki.

Jaśniejsza strona medalu

Jednak nasze rodaczki w branży erotycznej to nie tylko smutna rzeczywistość szarej strefy. W Anglii bardzo popularne są nieznane szerzej nad Wisłą kluby ze striptizem. Zatrudniają od 5 do 30 dziewczyn, z których każda daje na scenie kilkuminutowy występ topless, a następnie zbiera od gości zamówienia na prywatny taniec. O seksie nie może być mowy w takich miejscach, często kluby zatrudniają ochroniarzy dla bezpieczeństwa tancerek. Organizują też wieczory piłkarskie, kawalerskie czy tematyczne, a dorabiają sobie w nich przeciętne angielskie studentki.

W jednym z takich lokali w Leeds gwiazdą jest Dominika z Kalisza. – U nas nie ma tradycji czystych, kulturalnych klubów ze striptizem, dlatego ciągle spotykam Polaków, którzy pytają, czy jestem tu przetrzymywana wbrew woli, czy szefowie mnie biją i czy zadzwonić na policję – śmieje się. – Ale dla mnie ta praca jest świetna: wieczorem mogę tu szaleć z ludźmi z całego świata, a w dzień mam czas i pieniądze, by zajmować się córeczką. Dominika za trzyminutowy taniec dostaje 10 funtów (ok. 45,5 zł), 15-minutowy występ to 35 funtów (ok. 160 zł), jest zatrudniona na umowę zlecenie. Pracuje od 22 do 4, od wtorku do soboty, w czasie wolnym studiuje na lokalnym uniwersytecie i wychowuje dziecko. Jak widać, na temat Polek w seksbiznesie można mówić godzinami – dla niektórych z nich to świetny sposób na zarobek, dla innych gorzka życiowa lekcja. Najważniejsze, by przy wyborze oferty pracy móc potwierdzić jej źródło i nie jechać nigdzie „w ciemno”, aby wakacyjna przygoda nie przerodziła się w życiowy koszmar.

Według szacunków ONZ, co roku 1,2 miliona kobiet pada ofiarą handlu ludźmi – w tym 10 tys. Polek.

Co zrobić, jeśli wpadniesz w tarapaty?

- Zapamiętaj numer Poland Direct z miejsca, do którego jedziesz (informacje pod numerem 19423), numer polskiego konsulatu i policji.
- Ustal z bliską ci osobą hasło, które będzie oznaczało, że potrzebujesz pomocy i dzień w tygodniu, w którym będziesz dawać znać, gdzie jesteś.
- Nie bój się reakcji otoczenia. Wykorzystaj każdą okazję, by uciec, choćby do najbliższego domu, kościoła, a najlepiej na policję.

Gdy podejrzewasz, że bliska ci osoba padła ofiarą handlu ludźmi:

- Nie pozwól, by obawiała się twojej reakcji – daj znać, że może liczyć na twoją pomoc i że ma dokąd wrócić.
- Zawiadom policję w Polsce i danym kraju, organizację zajmujące się pomocą rodzinom i ofiarom handlu ludźmi (La Strada – www.strada.org.pl , Ośka – www.oska.org.pl , Program Przeciwdziałania Przymuszonej Prostytucji – 0600 008 500).
- Poszukaj jakiegokolwiek śladu „pracodawcy”– e-mail, numer telefonu czy ogłoszenia w gazecie, a także ostatnich śladów zaginionej – skąd ostatnio dzwoniła? Z jakiego numeru?
- O wszystkim daj znać policji.

Sonia Grodek, Praca i Życie za Granicą

Tagi: prostytucja, handel żywym towarem, stręczycielstwo

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: