Podróż samolotem - jakim chamem jesteś?

Młoda elegancko ubrana kobieta była bardzo zdziwiona, gdy obsługa lotniska zwróciła jej uwagę, że do odprawy należy ustawić się w kolejce. A przecież tak ładnie się przepychała i jeszcze z gracją nadepnęła mi na buty!

Każda moja podróż do Polski wygląda podobnie – wszystko zaczyna się w kolejce do odprawy (nie wiem jak Ciebie, drogi Czytelniku, ale opisane tu typy prześladują mnie zawsze; pokornie pogodziłem się już z tym, że w cenę biletu na trasie Londyn-jakiekolwiek miasto w Polsce wliczona jest także wątpliwa przyjemność obcowania z przynajmniej kilkoma rodakami-chamami).

Na początek cham-elegant, który podczas mojej ostatniej podróży wystąpił w osobie urodziwej rodaczki. Pięknie skrojony płaszcz, delikatny makijaż, modne buty i stylowa walizka na kółkach – ot, kobieta sukcesu, do tego wykształcona i inteligentna. Czyżby? Nasza bohaterka z wdziękiem słonia w składzie porcelany pędzi do odprawy. Rzecz oczywista za nic ma stojących w kolejce współpasażerów. Nienaganną angielszczyzną tłumaczy obsłudze, że się bardzo spieszy, że ma tylko bagaż podręczny, no i jeszcze prezenty musi kupić. Stylowy kostium i tłumaczenia nie pomagają. Z zaciśniętymi zębami elegantka musi wrócić na koniec kolejki. Skandal!
    

Cham-nic nie widzę, nic nie słyszę. Tuż przed wejściem do samolotu obsługa dwukrotnie powtarza komunikat o tym, że pierwszeństwo wejścia na pokład mają pasażerowie z dziećmi poniżej drugiego roku życia. Młoda mama z wózkiem, podręcznym bagażem, a przede wszystkim z płaczącym bobasem na rękach próbuje przedostać się do przodu. Część pasażerów stoi jak wryta. Płaczu malucha nie słyszą, próśb mamy tym bardziej. Niczym dzielni Spartanie pod Termopilami, zwarci w bojowym szyku nie przepuszczą nikogo. Po moim trupie! – krzyczą w myślach i na posterunku trwają. Niestety ich bohaterska postawa nie zostaje doceniona przez obsługę lotniska, która zdradziecko bramkę na chwilę zamyka, osaczoną rodzinę wydostaje i bez kolejki do samolotu wpuszcza. Zdrada! Hańba! Biada!

Cham-płacę, wymagam. Powiedzmy uczciwie: odstępy między rzędami foteli w klasie ekonomicznej do największych nie należą. Są na tyle niewielkie, że każde ułożenie fotela w pozycji innej niż pionowe, może przeszkadzać pasażerowi, który siedzi za nami. Podczas opisywanej tu podróży do Warszawy jedna z pasażerek grzecznie poprosiła, by siedzący przed nią jegomość nie rozkładał fotela. Cóż usłyszała? (a przy okazji znaczna część współpasażerów). „Kupiłem bilet i chcę lecieć leżąco!”. Ów as przestworzy zmienił zdanie dopiero po interwencji stewardessy.   

I jeszcze cham-szybko, szybciej! Samolot szczęśliwie wylądował. Wystarczyło, że koła maszyny dotknęły płyty lotniska, a grupa rodaków już z pasów się wypina, już telefony włącza, już po bagaże sięgać zaczyna. Stewardessy przyzwyczajone chyba do takich obrazków spokojnie proszą o ponowne zajęcie miejsc. Cham-szybo, szybciej! ze złością na fotel opada. Nerwowo rozgląda się przy tym na wszystkie strony, czy aby inni też usiedli. Nikt przecież nie może go wyprzedzić. Nic to, że siedzi kilka rzędów od wyjścia, on przecież musi wyjść pierwszy. No po prostu musi!

Żadna linia lotnicza nie uchroni nas od podróżowania z chamem. Niestety. Oczywiście można udawać, że się niczego nie widzi i niczego nie słyszy. Przyzwalając jednak na chamstwo niebezpiecznie sami do chamów się zbliżamy.  No a wówczas któż będzie chciał z nami podróżować?

Sławek Fiedkiewicz, Tygodnik Polski

Tagi: samolot, lot, podróż

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: