Kilka słów o angielskich zasiłkach

Mimo że Unia Europejska gwarantuje nam swobodę zamieszkania i pracy na całym swoim obszarze, a także dostęp do świadczeń lekarskich, nauki czy zasiłków. Przyjeżdżając tu uważamy, że wszystko nam się należy. Otóż nie! Należeć nam się będzie „conieco” z angielskiego „tortu” pomocowego jak sobie na to zapracujemy! A teraz, w czasie tzw. kryzysu – rząd Jej Królewskiej Mości patrzy jak „ludzi z zewnątrz” (tj. spoza UK) pominąć w przyznawaniu zasiłków, więc zmieniane są przepisy tak, że „należy się” jeszcze mniej.

Nawet, jeśli Polacy zapracowali sobie na benefity, nawet jeśli w świetle unijnych wytycznych mają do nich prawo. Prawo lokalne jednak nie nie zawsze daje nam na to szansę. Takie myślenie o zasiłkach jest większości Polaków obce, jak język, którym posługują się „tubylcy”. Nam się „należy”, nam rząd Jej Królewskiej Mości „musi” dać zasiłki! Otóż nie musi. Naprawdę musimy na nie zapracować. Ta najprostsza prawda jakoś nie dociera do większości, wciąż żyją w urojonym świecie swoich wyobrażeń o „bogatej Anglii”. Anglia  ma tylu swoich rdzennych nierobów na utrzymaniu, że ktoś musi na to zapracować. A kto? Wiadomo, Polacy są najlepsi, a zaraz po nas Czesi czy Słowacy. Jeśli ktoś przyjechał do UK żeby tylko „zarobić” tzn. brać zasiłki nic nie robiąc – może się bardzo rozczarować. Trochę wstydu też można by wreszcie w sobie wyhodować. Żeby np. nie sięgać bezkrytycznie i pazernie  po wszystkie możliwe benefity. Sięgajmy po nie jak naprawdę musimy, jak nie mamy innego wyjścia. Sięgajmy po nie jak już zapracujemy na nie. Sięgajmy, jak sprawdzimy, czy nam się należą, czy biorąc je nie ukrzywdzimy kogoś w większej potrzebie. Polecam też powtarzać sobie jak mantrę – „nic mi się nie należy, dopóki na to nie zapracuję”! Tak w Polsce, jak i tu  na obczyźnie.

Anglicy w swej większości nie wiedzą, że są jednym z państw Unii Europejskiej. Oni wciąż żyją w przekonaniu, że są Imperium! Inne państwa dla nich są nieważne, nie wiadomo gdzie są położone, nie wiadomo co sobą reprezentują. Anglicy, nawet ci pracujący w urzędach państwowych, nie wiedzą, że nie musimy starać się o wizy aby przyjechać na Wyspy, że rezydentami stajemy się w chwili, gdy tu zaczniemy pracę i zamieszkamy. Że nie musimy starać się o żadną „rezydenturę”, możemy starać się jedynie o obywatelstwo. Anglicy nie wiedzą, że obowiązują ich generalia Dyrektyw Unijnych, a tylko niektóre przepisy mogą sobie tworzyć sami, wg własnych potrzeb i wymysłów. Ich przekonanie o wyższości Anglosasów nad innymi Narodami jest niezachwiane i nie do zastąpienia racjonalnym spojrzeniem na rzeczywistość Wspólnej Europy.  

Fakty i mity na temat brytyjskich zasiłków

Nauczmy się zatem  zaczynać przygodę z Państwem naszego wyboru od poznania odrobiny języka, odrobiny historii, zwyczajów, kultury i przepisów dotyczących życia codziennego i wsparcia oferowanego przez to Państwo. Porzućmy myślenie roszczeniowe i pamiętajmy – my tu jesteśmy i jeszcze długo będziemy „obcymi”. Musimy się integrować ze społecznością lokalną, ale nie wróżę powodzenia, bo nawet sami ze sobą nie potrafimy się zintegrować.  „Polak Polakowi wilkiem”? Chyba tak! Inne nacje trzymają się razem, wspierają, pomagają sobie. Na pewno też kłócą się między sobą, ale jak trzeba – solidarnie stają ramię w ramię. Zamiast uczyć się od nich (Słowaków, Czechów, Rosjan) to nadal tworzymy własne polskie piekiełko.

Nadal patrzymy jak „przecwanić”, „zorganizować”, „wygryźć”, „dokopać”, jak „po trupach” dochodzić do celu.  Nasze sumienie jest czyste jak śnieg, bo wystarczy iść raz czy dwa razy  w roku do spowiedzi i uzyskać rozgrzeszenie. Zakłamane uczestnictwo w coniedzielnej mszy świętej, a po wyjściu z Kościoła – obgadanie bliźniego swego. Tego, któremu przed chwilą podawało się rękę w  przekazywaniu znaku pokoju. To jest tak samo czyste, jak sięganie po zasiłki dla zasady „bo mi się należy” a nie „bo potrzebuję pomocy” na którą ciężko zapracowałem/-am.

A.Granik, Nasz Kontakt

Tagi: świadczenia socjalne, zasiłki

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: