Oni mogą legalnie zabijać

Znałem niegdyś kilku myśliwych. Jeden z nich mówił mi, że gdyby nie dokarmiano zwierząt, to wiele z nich nie przetrwałoby zimy. Hm… odpowiadam, zapewne ma pan rację, ale… coś mi tu nie gra. Przecież chwalicie się, że zabijając (ups, przepraszam, pozyskując) zwierzęta ograniczacie ich populację. A z tego, co pan mówi wynika, że poradziłaby sobie z tym zwykła zima. Tak samo, jak radziła sobie tysiące lat. Więc co z tego, że część z nich by nie przetrwała? Tylko tyle, że nie mielibyście do czego sobie postrzelać?

Zenon Kruczyński, nawrócony myśliwy, który ma na sumieniu niejedno zwierzę, w swojej wstrząsającej książce „Farba znaczy krew” bez pardonu rozprawia się mitami tego środowiska. Jego zdaniem dokarmianie przynosi więcej szkody niż pożytku. Argumentacja jest banalnie prosta – przecież las zawsze żywił się sam. Naszym pradziadom, którzy sami przymierali głodem  do głowy by nie przyszło, by nieść karmę do lasu! Nadwyżki żywności w Europie pojawiły się ok. 50 lat temu.

Bez dokarmiania i strzelania

Dziś zwierzętom są podsuwane kukurydza, kartofle, zboża, brukiew, kapusta, kalafiory, buraki – pożywienie sztuczne, którego nigdy w lesie nie było i nie powinno być. To prowadzi do rozregulowania ich naturalnych cyklów płodności. W rzeczywistości myśliwi tuczą zwierzynę, aby ją potem wystrzelać. „Jest tylko kwestią czasu, aby populacja zwierząt zaburzana z jednej strony poprzez zabijanie, z drugiej poprzez dokarmianie wróciła do naturalnego stanu.” – pisze autor. Nietrudno się domyślić, że myśliwym taki stan do niczego nie jest potrzebny…

Dzikie zwierzęta nikomu nie robią krzywdy. Uciekają przed człowiekiem. Nie musimy ich zabijać dla pożywienia, bo w dzisiejszych czasach nie jesteśmy głodni. Nie musimy regulować ich populacji, bo natura radzi sobie z tym znakomicie. Przecież na terenach, gdzie ludzka stopa nie postała od lat np. w okolicach Czernobyla, lub na linii demarkacyjnej pomiędzy Koreą Północną i Południową doszło do wspaniałego rozwoju przyrody. Bez dokarmiania i bez strzelania…

Dlaczego więc w rozwiniętej cywilizacji na taką skalę jest rozwinięty ten barbarzyński proceder obudowany obłudną ideologią? Jeden z moich dawnych znajomych - myśliwych (w dodatku leśnik) wyjaśnił to przynajmniej szczerze: „wie pan, ja za bardzo nie wierzę w regulowanie przyrody poprzez strzelanie do zwierząt. Ale kiedy uda mi się ustrzelić jelenia, to czuję w sobie taki pierwotny instynkt zdobywcy”. Odparłem: „ciekawe, co czuje jeleń?”
Nie odpowiedział. Tylko w jego oczach błysnęło zdziwienie, że góra mięsa do „pozyskania” zwana jeleniem może cokolwiek czuć.

Grzegorz Szczepański, Tygodnik Polski

Tagi: myśliwstwo, łowy, zabijanie, zwierzęta

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: