Wyjazd za granicę: razem, ale osobno

Ostatnie lata upłynęły pod znakiem fali emigracji Polaków do Wielkiej Brytanii, Irlandii i pozostałych krajów Unii Europejskiej. Media donosiły o sytuacji Polaków za granicą, skupiając się przede wszystkim na tych, którym się nie powiodło. Czytaliśmy o tragediach wielu osób, które wyjechały za granicę, ale nie mogły odnaleźć się w nowym miejscu. Bez pracy, bez dostatecznej znajomości języka, bez dachu nad głową – trafiały na ulicę, w samotności sięgały po alkohol, zaczynały żebrać.

Ich sytuacja za granicą opisywana w prasie wyglądała bardzo źle. Okazało się, że migracja dla wielu rodaków jest prawdziwą traumą. Dlatego postanowiłem stworzyć w Irlandii placówkę pomocy psychologicznej. W 2006 roku rozpocząłem intensywną pracę z polską grupą imigrantów w Dublinie. Wśród zgłaszanych przez pacjentów problemów bardzo często pojawiał się temat relacji partnerskich. Wielu z nich bardzo doskwierał brak bliskości emocjonalnej i fizycznej. Wiele związków, wystawionych na próbę czasu i odległości, rozpadło się.

Dzielić się bliskością

Związek partnerski rozumiem jako względnie trwałą, intymną relację pomiędzy dwiema osobami. Relacji tej towarzyszy pewien poziom zależności oraz bliskość fizyczna, psychiczna i emocjonalna. Osoby pozostające w związku partnerskim dzielą się swoimi przemyśleniami, uczuciami oraz wspólnie realizują część aktywności. Ze względu na pewien poziom wzajemnej zależności, zmiany dotyczące jednego partnera mogą wywołać zmiany u drugiego partnera.

Definicja ta zawiera pewną istotną informację. O związku partnerskim możemy mówić wówczas, gdy dwie osoby dzielą się bliskością. Proces budowania związku partnerskiego składa się z pięciu faz. Pierwsza: poznawanie się – rozkwit związku, to bardzo atrakcyjna faza, bazująca na pierwszym wrażeniu, wzajemnej sympatii i fascynacji. Dwie osoby poznają się, czerpiąc informacje o sobie z otoczenia i od siebie nawzajem. Przeżywają wiele emocji, które mogą ich zbliżać bądź oddalać. Nieokreślony jest czas trwania tej fazy.

Angażowanie się – budowanie związku, to druga faza, trwająca od kilku miesięcy do kilku lat. Partnerzy wtedy budują bliskość między sobą, zaczynają sobie ufać oraz dbać o siebie. Odkrywają swoje potrzeby i oczekiwania względem siebie, wyznaczają sobie granice, oddzielające My od Ja. Realizacja wspólnych celów może wpływać lub też nie na kontynuację związku. Jeżeli partnerzy są zaangażowani w budowanie stabilnej wzajemnej relacji, to następuje trzecia faza: związek kompletny – kontynuacja związku, trwająca kilkanaście lat. Partnerzy ufają sobie, wspierają się w sytuacjach trudnych. Realizują wspólne cele i pogłębiają wspólne zainteresowania.
Czwartą fazą, którą nie każdy związek przechodzi, jest wypalenie związku. Następuje wtedy, gdy traci się zainteresowanie partnerem. Zazwyczaj związane jest to z zaburzeniem procesu komunikacji między partnerami oraz brakiem realizacji swoich potrzeb. Partnerzy, którzy w sposób otwarty komunikują sobie własne potrzeby i cele, mogą uniknąć tej fazy. Zdrowy związek partnerski może przejść fazę czwartą bez utraty jakości relacji. Mówimy wówczas o kryzysie, który może trwać do momentu ustalenia przez partnerów kompromisu. Faza piąta to zakończenie związku. Może być spowodowana śmiercią jednego z partnerów (w przypadku zdrowej relacji partnerskiej) lub rozwodu.

Style i Charaktery

Tagi: praca za granicą, psychologia, związek, odległość, tęsknota, małżeństwo

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: