www.chamówa.pl, czyli o chamach w sieci

Jeśli ktoś ukryty w krzakach albo „za winklem” wyzywa ludzi od „k...” i „ch...”, to jest to pospolity cham. Gdy robi to samo anonimowo za pośrednictwem internetu – wówczas... korzysta z wolności słowa. Pierwszego można czasem złapać i w ten lub inny sposób wymierzyć mu sprawiedliwość, drugi jest w zasadzie nietykalny.

To absolutny margines, kilku zakompleksionych, sfrustrowanych gówniarzy. Lepiej jak wylewają swoją żółć do internetu, niż mieliby w inny sposób. Tak przez lata tłumaczono nam, czy może sami sobie tłumaczyliśmy, chamstwo panujące na polskich portalach internetowych – szczególnie forach oraz serwisach informacyjnych z komentarzami internautów.

Gdy trudno już było ignorować gwałtowne poszerzanie tegoż marginesu, padały slogany o wolności słowa i cenie tejże wolności. A tą ceną są podobno  rozpowszechniane w sieci obelgi, wyzwiska, niepohamowana agresja, pomówienia i fałszywe oskarżenia pod adresem różnych osób, a także jawny antysemityzm, faszyzm, brutalne ataki na Kościół Katolicki oraz inne wyznania, szerzenie nienawiści do innych ras i narodów. Lubiący eufemistyczne określenia zaczęli wówczas mówić o nadużywaniu wolności słowa, przekraczaniu kolejnych granic swobody wypowiedzi, nowych standardach publicznej debaty. Aż w końcu trzeba było przyznać, że chamstwo w polskiej sieci rozpleniło się na skalę jakiej nikt się nie spodziewał. Obrońcy tak rozumianej „wolności słowa” szukali jeszcze ostatniej deski ratunku w argumentacji, że taka jest globalna tendencja i bynajmniej nie odstajemy od średniej światowej. Badania udowodniły tymczasem, że odstajemy. Owszem, wszędzie są „specjalistyczne” portale opanowane przez ludzi z różnymi odchyleniami, ale jeśli idzie o portale popularne, to w cywilizowanych krajach takie chamstwo jest nie do pomyślenia.

Najlepsi „klikacze”

Wreszcie poważne pisma, takie jak „Polityka”, „Tygodnik Powszechny” i kilka innych zrobiły, to co zrobić należało – napisały prawdę: Polski internet opanowało chamstwo, które zepchnęło na margines wszelkie dobre obyczaje. Do tego przy aprobacie, lub wprost zachęcie ze strony właścicieli portali. Dlaczego? Bo chamski internauta jest dla portalu tym, czym alkoholik dla sklepu monopolowego. Jest bardzo dochodowym, choć czasem nieco kłopotliwym klientem. Portale żyją z reklam, a te zależą od zainteresowania daną witryną, czyli ilości odwiedzających mierzoną „kliknięciami” na stronie i jej linkach. Wypisujący bluzgi, rywalizujący na inwektywy z innymi internautami, to tymczasem najlepsi „klikacze”.

Przy okazji padł kolejny mit – sfrustrowanego bezrobotnego, albo niewyżytego małolata, którzy z braku innych zajęć dają upust swoim kompleksom, zawiści, niedowartościowaniu i pretensjom do całego świata. Wyszło bowiem, że wulgarne komentarze, pełne agresji, złości i nienawiści pisują nierzadko całkiem, z pozoru, normalni ludzie – tacy „szanowani obywatele, przykładni małżonkowie i rodzice”. Mający na potrzeby sieci drugą tożsamość. W ten sposób odreagowujący stresy, przytłamszenie codziennymi obowiązkami, wymuszony „przyklejony uśmiech”, poniżenie przez przełożonych lub najbliższych.

Tagi: internet, obyczaje, kultura, chamstwo

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: