Zrobili z niego kalekę

Kilka dni temu napisał do nas Pan Marcin z Wexford. Zwrócił się do naszej gazety o pomoc, gdyż zwyczajnie nie wie, co dalej robić… Trzeba przyznać, że choć takich opowieści słyszeliśmy w redakcji wiele, historia pechowego mężczyzny szokuje i po raz kolejny zmusza do postawienia pytania: co tu się do diabła dzieje? Czyżby w Irlandii byli równi i równiejsi? A może to zwyczajny pech?

Kiedy dzwonimy do Marcina, od razu słychać w jego głosie smutek i zwątpienie.
– Napisałem do was, ponieważ nie wiem, co mam dalej robić i gdzie się zwrócić o pomoc. Czuję się bezradny. 8 maja 2008 roku pośliznąłem się na klatce schodowej, łamiąc nogę w stawie skokowym oraz w piszczelu. Po 2 dniach zrobiono mi operację w szpitalu w Waterford, gdzie skręcono mi nogę śrubami i płytkami oraz założono gips na 12 tygodni. Po sześciu miesiącach bólu i niemożliwości chodzenia wyciągnięto mi to wszystko z nogi i lekarz oznajmił, że wszystko jest w porządku i za 2 miesiące będę chodził – zaczyna swoją historię Marcin. Należy w tym miejscu nadmienić, że w międzyczasie poszkodowany miał jeszcze 2 razy rozcinaną nogę, a bo to się śrubka poluzowała, bo jakieś zakażenie się wdało.

– Kiedy zaczęło mi coś ciec z nogi, wystraszony pojechałem do Polski, by zrobić badania laboratoryjne. Stwierdzono u mnie ślady gronkowca złocistego, a oglądający moje zdjęcie rentgenowskie lekarz – ordynator ortopedii w szpitalu w Jeleniej Górze, stwierdził, że wszystko jest nie tak poskładane i trzeba przeprowadzić pilnie kolejną operację. Niestety, była to wizyta prywatna, a koszt operacji i rehabilitacji tak duży, że postanowiłem wrócić do Irlandii. Dziś wiem, że to był błąd… Kiedy po powrocie powiedziałem o tym wszystkim lekarzowi w Irlandii, temu samemu, który mi składał nogę, odpowiedział mi tylko, że wszystko jest w porządku i za 2 tygodnie będę chodził. Taki minęło kolejnych osiem miesięcy, w czasie których zrobiono mi tylko dwa zabiegi rehabilitacyjne. Przecież to jakaś parodia!

Lewa strona stopy po kolejnej operacji

- Z powodu unieruchomienia i braku rehabilitacji zaniknął mi mięsień łydki, a noga wyglądała jak patyk. Lekarz, Pakistańczyk, który mnie leczy, twierdził, że to normalne i był pewien, że niedługo normalnie będę chodził…Tymczasem nie mogłem zrobić nawet kilku kroków! Poruszałem się o kulach, a w nodze czułem potworny ból – wspomina mężczyzna. Powiedział o tym lekarzowi, który na jednej z wizyt kontrolnych oznajmił, że jedynym wyjściem, by pozbyć się bólu, jest ponowna operacja stawu skokowego. Panu Marcinowi oznajmiono, że włożą mu do środka nogi kolejne śruby, aby skręcić wszystko na stałe (artreza stawu skokowego). Po raz kolejny zapewniono go również, że już niebawem będzie znowu chodził. Jakie było wyjście? - Oczywiście zgodziłem się na operację, by ratować nogę. Kiedy jednak po operacji ujrzałem zdjęcie rentgenowskie, zauważyłem, że połamano mi zdrową kość strzałkową, ponoć w tym celu, aby naprostować mi stopę. Nawet, jeżeli było to zasadne, to dlaczego nic o tym nie wiedziałem przed operacją?

Tagi: Polak na Wyspie, służba zdrowia, operacja, kalectwo

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: