Internetowe przyjaźnie są płytkie i puste

Nie tak dawno w Internecie znowu zawrzało. Oto arcybiskup Vincent Nichols, zwierzchnik Kościoła Katolickiego w Anglii i Walii, skrytykował internetowe portale społecznościowe za to, że „podkopują naturalne więzi międzyludzkie”. Arcybiskup powiedział, że fora, takie jak Facebook czy MySpace skłaniają młodzież do poszukiwania przejściowych znajomości. Ilość takich wirtualnych przyjaźni staje się dla nich ważniejsza niż jakość – zwrócił uwagę hierarcha.  

Reakcja sfrustrowanych internautów była natychmiastowa; bolesna prawda nie dla wszystkich okazała się do przyjęcia. Arcybiskup stał się obiektem niewybrednej krytyki ze strony tych, którzy jak to zwykle bywa, mają spore problemy ze zrozumieniem prostych komunikatów. Co zatem rozłościło użytkowników internetu? Stwierdzenie, że „prawdziwa przyjaźń wymaga poświęcenia i ciężkiej pracy zaangażowanych w nią osób”. Wymiana poczty elektronicznej to stanowczo za mało.

Bądźmy uczciwi: arcybiskup nie powiedział niczego nowego. Problem jednak w tym, że dla wielu młodych ludzi, którzy świat widzą wyłącznie z perspektywy domowego komputera, słowa te były nie do przyjęcia.

Oczywiście nie ma co obrażać się na rzeczywistość. A rzeczywistość jest taka, że tylko z serwisu Facebook korzysta już niemalże 200 milionów użytkowników. Kiedy dodamy do tego pozostałe portale, okaże się, że w wirtualnym świecie „żyje” dziś kilkusetmilionowa społeczność. Niestety w tej grupie nie brakuje i takich, którzy klikanie w klawiaturę przekładają nad realne kontakty z drugim człowiekiem. I o tym właśnie głośno powiedział arcybiskup Nichols.

Pośpiech determinuje dziś życie wielu ludzi. Szybkie jest już nie tylko jedzenie i rozrywki, ale także kontakty z drugim człowiekiem. Świat, jak przekonują wszyscy dookoła, pędzi do przodu. Pędzimy więc i my.

Więzi społeczne są coraz bardziej miałkie i powierzchowne. Spotkanie w kawiarni zastępuje kolejny e-mail, zamiast spaceru wybieramy zdawkowy sms. W pośpiechu zakładamy więc kolejne konta, na kolejnych portalach internetowych, bo liczy się przecież jak największa liczba „znajomych”. I choć ze zdecydowaną większością nic nas nie łączy, z dumą prezentujemy swój wirtualny profil.

Amerykańscy psycholodzy stwierdzili przed kilkoma laty, że na podstawie profilu w serwisie społecznościowym można ocenić, kto ma skłonności narcystyczne. Efektowne zdjęcia i ogromna liczba „znajomych” w wirtualnym świecie jest tak naprawdę odbiciem prawdziwego życia. I w jednym, i w drugim przypadku osoby narcystyczne angażują się w liczne, ale płytkie związki. Bolesne to, ale prawdziwe.

Niektórzy polscy emigranci do perfekcji opanowali takie wirtualne życie na niby. Słyszałem o pewnej dziewczynie, która pracując jako pomoc domowa zamieszczała na portalu „Nasza-klasa” zdjęcia sugerujące, że ów wielki dom z basenem należy do niej. Po kilkumiesięcznym pobycie w Londynie „dorobiła się” nie tylko posiadłości, ale także, jak głosił podpis, „wypasionej bryki”.  Jej znajomi, którzy zostali nad Wisłą, by nie wypaść gorzej też zamieszczali fikcyjne fotografie. Na ekranach komputerów wszystkim żyło się pięknie i dostatnio. Nikt nie śmiał jednak dodać, że to życie na niby...

Sławek Fiedkiewicz, Tygodnik Polski

Tagi: internet, facebook, portale społecznościowe, przyjaźń

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: