Zdążyłeś się już przystosować?

Darek przyjechał do Edynburga z zerową znajomością języka angielskiego. Zachęcili go do tego pracujący w branży budowlanej koledzy. Początkowo pracował dla agencji pośrednictwa pracy, później udało mu się dołączyć do polskiego zespołu zatrudnionego przez jedną z miejscowych firm remontowych.

Darek szybko dowiedział się, że obowiązkiem instytucji państwowych jest zapewnienie tłumacza. Jeśli chciał zatem pójść do lekarza czy złożyć podanie o mieszkanie komunalne, powtarzał: „Can you arrange an interpreter?” (Czy możesz zapewnić obecność tłumacza?), unikając tym samym konieczności dalszego porozumiewania się po angielsku.

Koledzy Darka mieszkali w 'polskiej dzielnicy', położonej pomiędzy Leith Walk a Easter Road, gdzie wiele sklepów i punktów usługowych albo należało do Polaków, albo zatrudniało polski personel. Wieczory i weekendy spędzał wśród kolegów i nowo poznanych znajomych na jedym z portali społecznościowych. Ze Szkotami i przedstawicielami innych nacji stykał się jedynie w pracy, tam jednak nauczył się podstawowych zwrotów, a w przypadku trudniejszych rozmów – odsyłał interesantów do bardziej komunikatywnych kolegów. Osoby anglojęzyczne oczywiście spotykał też na ulicy, ale nie musiał i nie chciał z nimi rozmawiać.

Przebywanie w polskiej mini-społeczności o wiele bardziej mu odpowiadało. Po spędzonych w Edynburgu dwóch latach Darek uważa, że dobrze zaadaptował się do otaczającej go rzeczywistości. Ma pracę, starcza mu na opłacenie mieszkania, jedzenia i rozrywek, jeśli ma humor, to odkłada pieniądze, jeśli nie – wydaje je i czeka na kolejną tygodniówkę. Prowadzi proste, pozbawione większych problemów życie, które go jak najbardziej zadowala. A kontakty z miejscowymi? „Ech – macha ręką – ani oni nam, ani my im do szczęścia nie jesteśmy potrzebni. Mieszkamy tu sobie każdy osobno – i dobrze jest...”.

Tagi: emigracja, adaptacja, szok kulturowy

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: