Nie wytrzymują w PL i wracają na Wyspy

Kłopoty z powrotną adaptacją nie dotykają oczywiście wszystkich. Jednak przypadki czołowego zderzenia z polską rzeczywistością nie są odosobnione. Co prawda, wielu powracającym odpowiada nadwiślański klimat. Jest bardziej różnorodny. Można pojeździć na nartach i łatwiej opalić skórę w promieniach słońca.

Można także zasadzić winnicę, co powoli staje się popularne na górzystym południu Polski. Odpowiednie szczepy winorośli są odporne na zimowe mrozy do minus 30 stopni. Późno zbierane owoce są naprawdę słodkie. Na własny użytek można wyprodukować z nich całkiem przyjemne wino, na poczet zdrowotności. Kłopoty pojawiają z produkcją na sprzedaż, nawet na małą skalę. Państwo czyha z akcyzą, która wzrasta niemal z każdym procentem alkoholu. Nieznany w szerokim świecie sanepid jest odporny na zdrowy rozsądek. Nie chce uznać domowych warunków maceracji, filtracji, butelkowania. W okolicy czai się urząd skarbowy wraz ze swoimi niejednoznacznymi instrukcjami. W innych momentach to, co dawniej wydawało się zwyczajnym biegiem rzeczy, dziś budzi zadziwienie, sprzeciw, zażenowanie, pogardę.

W miejscach publicznych można nieraz spotkać kibiców sportowych. Kto choć raz był na meczu hurlingu lub irlandzkiego footbolu, a nawet rugby mógł spokojnie przemieszać się na trybunach z fanami dowolnej z rywalizujących drużyn. Kibice w odmiennych koszulkach i szalikach siedzą obok siebie, przemieszani, zajęci meczem a nie wyzwiskami.
W Polsce jest po staremu. Na meczu piłkarskiej trzeciej (regionalnej) ligi pseudokibice gości siedzą a trybunach w odległym sektorze, toczeni wysokimi kratami. Furtka wejściowa do ich ławek jest zamknięta od zewnątrz na kłódkę. Wokół oddział prewencji z ekwipunkiem bojowym. Pseudkobice ryczą przekleństwami ze swojej klatki. Wyglądają podobnie jak małpy w zoo. Porównanie trochę nie na miejscu, bo nie powinienem w ten sposób ubliżać Bogu ducha winnym zwierzętom.

Tagi: Irlandia, Polak na Wyspie, powroty, rozczarowanie

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: