Cudze chwalicie, a... swoich karabinów nie znacie

Nowe wzory uzbrojenia

Inżynier Józef Maroszek opracował jeszcze jedną broń która mogła być postawiona na równi w jednym szeregu z innymi konstrukcjami. W 1938 roku wprowadzono do uzbrojenia karabin samopowtarzalny. Broń ta przystosowana była do amunicji Mauser kaliber 7.92 mm. Gazy prochowe wydostające się po strzale z przewodu lufy powodowały, że wyrzucenie pustej łuski i wprowadzenie nowego naboju do komory nabojowej odbywało się automatycznie bez udziału strzelca. Żołnierz naciskał spust nie przerywając celowania. Ta nowoczesna broń została wyprodukowana tylko w krótkiej serii i nie zdążono wprowadzić jej na wyposażenie przed wybuchem wojny. W 1939 roku podczas ewakuacji konstruktor zestrzelił ze swojego karabinu niemiecki samolot atakujący pociąg.

Profesor  Piotr Wilniewczyc był współkonstruktorem jeszcze jednego typu broni wprowadzonej na uzbrojenie polskiego wojska. W 1939 roku wyprodukowano pistolet maszynowy typu „ Mors” (łacińskie śmierć). Ta nowoczesna konstrukcja zasilana nabojem pistoletowym typu 9 mm parabellum, przeznaczona była na  wyposażenie tych żołnierzy, którzy z racji wykonywanych funkcji nie mogli przenosić długich i nieporęcznych karabinów np. załogi wozów bojowych.  Niewielka broń o dużej sile rażenia mogła skutecznie zwiększyć siłę ogniową polskich jednostek walczących z niemieckimi żołnierzami wyposażonymi w dużą ilość pistoletów maszynowych. Niestety, do wybuchu wojny zdołano wyprodukować tylko krótką serię pm „Mors”. Cdn..

Maciej Koziarski, Tygodnik Polski      

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: