Czy faktycznie trudniej jest wrócić niż wyjechać?

- Psycholog pomoże na to, czego brakuje im w kraju, a do czego przyzwyczailiśmy się za granicą?

- Także. Po powrocie brakuje wielu rzeczy, ale najbardziej daje się we znaki brak kogoś, kto byłby przez pewien czas przewodnikiem, asystentem . Kto szedłby obok. Bo najczęstszym problemem jest poczucie samotności, niezrozumienia... To może być samotność, której się nie spodziewali, bo nie zawsze jest to brak akceptacji.

- Na emigracji, przynajmniej na początku też często byli samotni…

- Ale tam tej samotności się spodziewali. Wiedzieli, że przez długi czas będzie to ich codzienność. Po powrocie może być dla nich szokiem. Są tu wszak otoczeni przez bliskich. A tymczasem, tak jak mówiliśmy – ci ludzie tez się zmienili. Zmieniliśmy się my za granicą, zmienili się ci, którzy zostali. Mówi się, że mniej więcej rok albo dwa zabiera nam „wejście do kalendarza” innych ludzi. Znalezienie się w ich notesach. To by zaczęli o nas pamiętać kiedy urządzają imieniny, urodziny, komunie dzieci itp.


- Będą czuli się wyobcowani?

- Poczucie bycia outsiderem jest dość subiektywne. Bardzo łatwo można je przekuć w poczucie bycia wyjątkowym, a nawet bycia liderem. To tylko kwestia podejścia do siebie, ile mamy motywacji do tego, by przekroczyć pewne granice i wejść w nowe środowiska. Mam wrażenie, że problemem w Polsce może być pewien brak równowagi. Każdy z nas musi bowiem mieć w życiu równowagę miedzy życiem prywatnym (rodzinnym), zawodowym i czymś, co określiłabym jako aktywność społeczna. To z reguły układa się nierównomiernie.

- Powracający zgłaszają się do psychologów?

- Tak. Wreszcie przestało być wstydliwą rzeczą przyjście i poszukiwanie pomocy u drugiego człowieka. Nieustanne rozpatrywanie porażek, z których większość zdecydowanie jest wyolbrzymiana, i pozostawanie w takim zamkniętym kręgu strachu, obaw i poczucia winy jest przecież bez sensu! Może to tylko prowadzić do permanentnej depresji, czasem do czegoś gorszego. Na szczęście obawa przed pójściem do psychologa zanika. Coraz częstsza jest świadomość, że pomoc psychologa jest taką samą pomocą jak pomoc okulisty, czy pediatry. Chciałabym tu zachęcić do takich wizyt. Z psychologiem nie rozmawiają wariaci, lecz normalni ludzie, wśród których jest wielu ludzi, którzy mają olbrzymie sukcesy zawodowe. Nie trzeba doprowadzać do sytuacji choroby, by iść do lekarza. Podobnie jest z psychologami. To może być prewencja, jak kontrolne wizyty u lekarza.

- Jak często zdarzają się wizyty powracających z emigracji?

- Pamiętajmy, że w Warszawie wszystko wydaje się łatwiejsze. Tu znacznie łatwiej o dostęp do specjalistów i ludzi. Większym problemem są jednak miejsca na prowincji, gdzie dotrzeć jest dużo trudniej. Szansą jest Internet. Myślimy nawet o takiej gorącej linii, nawet e-mailowej, dla osób, które są za granicą i zastanawiają się nad powrotem, albo dopiero co wróciły. Taki mailowy kontakt dla dzieci, rozdzielonych małżonków. W wielu wypadkach to się sprawdza.

Anna Osińska – psycholog specjalizująca się w problemach powracających z emigracji, w Centrum Doradztwa i Szkoleń MABOR.

Powroty.gov.pl

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: