Potwór nas nie pożarł, czyli 5 lat Polski w UE

Po upadku systemu komunistycznego i rozpoczęciu demokratycznych przemian w 1989 roku, Polska miała przed sobą cztery podstawowe cele do osiągnięcia. Dwa dotyczyły polityki wewnętrznej – demokratyzacji struktur państwowych oraz wprowadzenia gospodarki rynkowej. Zaś priorytetami ówczesnej polskiej polityki zagranicznej były dwa zadania uznawane za podstawowe dla bezpieczeństwa i pozycji międzynarodowej Polski stąpającej niepewnie po grząskim, acz żyznym gruncie Europy: włączenie się do struktur NATO oraz integracja z Unia Europejską. Te kroki miały nam zapewnić bezpieczeństwo, jak również stabilizację gospodarczą, społeczną, technologiczną i prawną.

Pożegnanie komuny

W pamięć się wbiły obawy eurosceprtykow przerażonych wejściem Polski do UE, snujących wizje o powolnym zanikaniu różnic pomiędzy poszczególnymi państwami, jako nieuniknionym następstwie otwarcia granic. Mimo tych lęków, które zrodziły się w społeczeństwie, Polska obok dziewięciu innych „nowych” państw (Słowacja, Słowenia, Czechy, Węgry, Litwa, Łotwa, Estonia oraz Malta i Cypr) od 1 maja 2004 roku jest członkiem Unii Europejskiej. I ani Polska, ani żaden z tych krajów jak dotąd nie zniknął ani z geograficznej, ani z gospodarczej mapy świata.

– Myślę, że to był irracjonalny strach przed kolejną zależnością od kogoś większego i silniejszego. Strach, który jest uzasadniony historią współczesną Polski, ale przysłaniający oczy na dostrzeganie realnych korzyści – Ewa, ekonomistka mieszkająca od roku w Irlandii Południowej, w ten sposób tłumaczy stanowisko tych, którzy wtedy nie wykazywali większego entuzjazmu w sprawie wstąpienia Polski do UE.

Z okazji 5. rocznicy największego w historii UE rozszerzenia, komisarz ds. gospodarczych i walutowych Joaquín Almunia podkreślił, że zarówno rozszerzenie z 1 maja 2004 roku, jak i to kolejne (z 1 stycznia 2007 o Bułgarię i Rumunię) były ważnymi, historycznymi krokiami w drodze do prawdziwej demokracji. Według oficjalnego stanowiska Komisji, rozszerzenie Unii o państwa z Europy Środkowej i Wschodniej definitywnie zakończyło okres podziałów wywołanych zimną wojną. Położyło kres podziałowi w Europie i przyniosło wszystkim krajom UE korzyści gospodarcze w postaci zwiększonej konkurencyjności, wyższego wzrostu gospodarczego i większej liczby miejsc pracy.

Wspólna świnka - skarbonka

Dochód na jednego mieszkańca w nowych pań stwach członkowskich wzrósł z 40 proc. średniego dochodu w starych państwach członkowskich w 1999 roku do 52 proc. w zeszłym roku, średni wzrost gospodarczy w latach 2004-2008 wyniósł 5,5 proc. wobec 3,5 proc. w latach 1999-2003. Nie nastąpiło to jednak kosztem starych państw członkowskich, gdyż roczny wzrost gospodarczy w latach 2004-2008 wyniósł tam około 2,2 proc. i był zbliżony do wzrostu z lat 1999-2003.

Rozszerzenie zwiększyło również możliwości wymiany handlowej: w 2007 roku prawie 80 proc. towarów eksportowanych z nowych państw członkowskich trafiło do pozostałych krajów UE. W starych państwach członkowskich również odnotowano wzrost sprzedaży na rynki nowych państw członkowskich z 4,75 proc. całkowitej wielkości eksportu dziesięć lat temu do 7,5 proc. w 2007 roku.

Komisarz ds. rozszerzenia Olli Rehn podkreśla że „pod względem gospodarczym poszerzenie UE przyniósło korzyści zarówno nowym, jak i starym państwom członkowskim”, a ponadto „rozszerzyło obszar pokoju i dobrobytu na prawie 500 milionów ludzi i zwiększyło nasze wpływy na świecie”. Wspólnota jest teraz największym zintegrowanym obszarem gospodarczym na świecie, który generuje ponad 30 proc. światowego PKB i na który przypada ponad 17 proc. światowego handlu.

Tagi: elondyn

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: