Polak łamie londyńskie szyfry

Ten sam kod MiFare używany jest w kartach miejskich, identyfikatorach, które pozwalają nam wejść do budynków rządowych czy banków, a także w biletach pociągowych. Problem jest taki, że - jak twierdzi Courtois - MiFare jest przestarzały i nie chroni dużych systemów. "To wykopalisko z lat 90., ale firmy wciąż je kupują, bo kosztuje mniej niż dolara. Postanowiłem więc udowodnić producentom zabezpieczeń, że warto inwestować w nowoczesne szyfry. Bo hakerzy nie śpią" - tłumaczy Polak.

"Atak” na szyfr londyńskiego metra i inne zabezpieczenia to niejedyne sukcesy Nicolasa. Rok temu rozbroił system KeeLoq, szyfr wykorzystywany m.in. do zdalnego otwierania drzwi i rozbrajania alarmu w jaguarach. To właśnie ten system od lat wykorzystują złodzieje luksusowych aut. Są podobno w stanie złamać zabezpieczenia samochodu w dwa tygodnie. Oczywiście włamanie do jaguara zajmuje im dużo krócej. "Nie boję się, że moje prowokacje mogą kogoś rozzłościć. Rolą naukowców jest głośno szczekać, kiedy jakiś system jest zły. Ja i moi współpracownicy byliśmy już kiedyś straszeni więzieniem. Ale nadal rozbrajamy przestarzałe szyfry i nie zamierzamy na tym poprzestać" - mówi naukowiec z przekonaniem. "Zresztą szyfry to polska specjalność" - dodaje, mając na myśli złamanie przez Polaków Enigmy.

Szyfr do Oystera złamany. Ale o gotówkę na kontach w banku nie musimy się na szczęście martwić. "Karty debetowe i kredytowe są chronione dobrymi, potrójnymi szyframi" - uspokaja Courtois. "Te systemy też są stare, bo aż z lat 70. Ale to produkcja IBM i jak do tej pory nikomu nie udało się ich złamać.

Aleksandra Kaniewska, dziennik.pl

Tagi: dziennikpl

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: