Polskie parafie mają się dobrze

Odpowiedzi na pytania jak Polacy patrzą na wiarę poza granicami państwa, gdzie każdy dzień zaczyna się bardzo wcześnie, a kończy bardzo późno i czy znajdują czas na to, żeby w niedzielę iść do kościoła i choć godzinę poświęcić na osobiste spotkanie z Bogiem, można znaleźć w każdej polskiej parafii w Londynie, spoglądając na to ile ludzi przychodzi na każdą mszę na Devonii, na Ealingu czy na Willesden. Kościoły są pełne, a na niektórych mszach nie można nawet wejść do środka. Nie wspominając już o godzinach, kiedy odprawiane są specjalne msze dla całych rodzin. Wtedy w kościele jest pełno dzieci i trudno jest się czasami skupić, ale to daje ludziom poczucie jedności. Czują że nie są sami. Szczególnie, jeśli po każdej mszy ludzie idą do parafialnych kawiarenek, żeby wspomóc parafię, ale też, żeby spotkać się ze znajomymi, zjeść “domowy” obiad, albo wypić herbatę i zjeść kawałek pysznego ciasta.

Alleluja i do przodu
Dlaczego tak się dzieje? Jak to jest, że ludzie mimo tego szalonego trybu życia w Londynie idą do kościoła? Ksiądz Rektor Polskiej Misji Katolickiej w Anglii i Walii Tadeusz Kukla wyjaśnia to w bardzo prosty sposób: „Bo ludzie wierzą. Wiara jest czynnikiem, który sprawia, że ludzie idą do kościoła i modlą się. Ale też większość z nich była wychowywana w rodzinach katolickich i to, czego nauczyli się w dzieciństwie, kontunuują w swoim dorosłym życiu i przekazują swoim dzieciom.”
Z całą pewnością można stwierdzić, że dla dużej części polskiej społeczności wiara jest tym, co pozwala „iść do przodu”. Jak choćby według Błażeja, studenta oraz ministranta przy parafii na Willesden „życie bez Boga nie ma sensu”. Błażej przekonał się o tym na  podstawie własnych doświadczeń i tak jak jego rodzice wychowali go w wierze katolickiej tak on, w przyszłości, jak założy swoją własną rodzinę, będzie starał się przekazać to wszystko swoim własnym dzieciom.

Wspólnota w wierze
Ale życie zna różne przypadki. Ludzie mają swoje własne historie życiowe i każdy przychodzi do kościoła z różnych, osobistych, powodów. Są tacy, którzy „praktykują” stare polskie przysłowie: Jak trwoga to do Boga, więc przychodzą do kościoła w momentach kiedy jest im ciężko, kiedy mają niełatwą sytuację w rodzinie. Bo trudniej jest przyjść do Boga w momencie, kiedy wszystko się układa po naszej myśli. Niektórzy też zaczynają chodzić do kościoła, bo widząc innych ludzi gromadzących się co niedziela, zastanawiają się co jest tak wielkiego w tej wspólnocie oraz postanawiają zobaczyć to na własne oczy i doświadczyć na własnej skórze. I większość z tych właśnie ludzi zostaje tam już do końca, bo poznali ciekawych ludzi, bo zobaczyli, że w kościele to nie tylko się trzeba modlić, ale też można się wypłakać, pośmiać czy też potańczyć na zabawach organizowanych przez daną parafię. Inni z kolei przychodzą do kościoła, bo chcą być inni niż na przykład reszta rodziny, która każdą niedzielę spędza przed telewizorem. A bardzo dużo osób - szczególnie tutaj, na obczyźnie - zaczęło chodzić do kościoła, ponieważ był to jedyny sposób na kontakt z innymi Polakami. Msza Święta w języku polskim, możliwość posiedzenia w parafialnej kawiarence i porozmawianie z innymi ludźmi o wszystkim i o niczym, pójście na parafialnego grilla, to wszystko jest świetnym sposobem na spędzenie miło czasu, choćby nawet jeden dzień w tygodniu i poczucie się choć na chwilę bliżej kraju, za którym się tak tęskni. Kolejnym przykładem są ludzie, którzy zachodzą do kościoła, żeby się dowiedzieć co tam dają. I znajdują. Chociażby darmowe zupki jak w przypadku parafii na Balham. Ale jednak tę największą siłę przebicia ma wiara, która jest czynnikiem sprawiającym, że ludzie tak licznie gromadzą się w kościele. - Ja chodzę dlatego, że sama sobie Mszy nie odprawięa, a eucharystia ma dla mnie potężną wartość. Księża mnie nie interesują, ale ci księża odprawiają mszę. Chodzi mi o Sakramenty. Bo Boga kocham i wierzę w Niego - mówi mieszkająca w Londynie Małgorzata.

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: