Kto rozwścieczył feministki?

Gdyby ktoś miał wątpliwości do słuszności tego planu, Megan Basham przytacza kilka naukowych dowodów na poparcie swojej kontrowersyjnej teorii:

• W 2005 roku zbadano studentki Uniwersytetu w Yale. 60 procent oświadczyło, że po urodzeniu dziecka zamierzają skrócić godziny pracy lub całkiem przestać pracować.

• Badania wykazały, że ambitne kobiety wycofują się z pracy, żeby pobyć w domu z dziećmi.

• Kobiety zarabiają teraz więcej niż mężczyźni, ale wcale im się to nie podoba. Nawet te najbardziej ambitne i dobrze zarabiające panie wolałyby, żeby ich panowie zarabiali przynajmniej tyle, ile one.

• Badania nad rozwodami wykazały, że jeśli kobieta zarabia tyle co mąż, albo i więcej, jest bardziej prawdopodobne że go opuści.

• Nawet kobiety, które określają się jako feministki, wolą, żeby ich mąż wnosił do domu 2/3 lub więcej domowego budżetu.

• Kobiety mają szczęśliwe związki, kiedy ich mąż przynosi do domu odpowiednio dużo gotówki. Poprawia się wtedy też ich życie płciowe.

Nie można się oprzeć wrażeniu, że autorka zbudowała swoją koncepcję głównie na własnym głębokim przeświadczeniu o jej słuszności. A każdy argument na poparcie tej tezy będzie dobry. Bo cóż dziwnego w tym, że kobieta cieszy się, że mąż przynosi do domu więcej gotówki? Nie jest też nienormalne to, że jak chce (i stać ją na to), może sobie pozwolić na zmianę partnera na lepszego.

Gorzej, jeśli siedzi w domu, nie ma żadnych perspektyw na usamodzielnienie się i nie ma żadnych własnych pieniędzy. Czy w tym "wspólnym przedsiębiorstwie" mąż wypłaca jej pensję albo płaci składki na fundusz emerytalny? Czy jeśli mąż postanowi zmienić "wspólnika swojego biznesu" na młodszego i być może z większym "doświadczeniem", żona będzie dalej na równych prawach?

O tym autorka i jej książka już milczą…

dziennik.pl

Tagi: dziennikpl

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: