Dylematy polskich emigrantów

Odpowiedź nie jest prosta zwłaszcza, że media prześcigają się w kreowaniu czarnych scenariuszy z recesją i zapaścią systemu bankowego w rolach głównych. Czarnowidztwo dyżurnych komentatorów i wszystkowiedzących ekspertów to jedno a życie jak zwykle sobie…

Obiektywnie, na łamach Kuriera Polskiego, staramy się przedstawiać naszym Czytelnikom sytuację w Polsce i na emigracji. Oczywiście zdajemy sobie sprawę z odpowiedzialności, która na nas ciąży. Nie namawiamy naszych rodaków, w sposób bezpośredni, ani do wyjazdów ani do pozostania na obczyźnie. W naszych raportach opieramy się na faktach. Opisujemy je i przedstawiamy zaś każdy Czytelnik może wyciągnąć wnioski sam dla siebie po uprzedniej analizie.

Jedno jest pewne, życie na emigracji nie jest już tak kolorowe jak kilka chwil po akcesji Polski z Unią Europejską. Codzienność nad Wisłą też nie jest usłana różami, zaś manna z nieba wciąż nie spada… Wszystko wskazuje na to, że gospodarki wszystkich krajów Unii zwolnią po 1 stycznia 2009. Zapowiadany jest wzrost bezrobocia. Najdotkliwsze prognozy przewidywane są dla Hiszpanii (wzrost progu bezrobocia do poziomu 11,6 procenta).

W Irlandii, Wielkiej Brytanii i Polsce ma on się wahać pomiędzy 7,4 a 7,8 procenta. Co to oznacza? Przede wszystkim cięcia kosztów przez pracodawców. Pierwszym działaniem w obliczu stagnacji i recesji jest zmniejszanie zatrudnienia. I tego doświadczamy, tak i Irlandii jak i w Polsce.

Zasiłki i inne historie

Kilka tygodni temu gościłem w Cork. Rozmawiałem na temat sytuacji w dobie zbliżającego się marazmu i regresu. Usłyszałem ciekawą historię. Otóż wiele osób, które straciły pracę na południu Wyspy utrzymują się z zasiłków. Te zasiłki pozwalają przeżyć godziwie całym rodzinom. Dają też niezbędny czas na znalezienie nowej pracy lub przekwalifikowanie się.
- W Polsce tracąc pracę, straciłbym wszystko – powiedział mi jeden z naszych Czytelników, pan Piotr – Tutaj, mimo że bez pracy, to jednak żyjemy, mamy na czynsz i opłaty. Z nadzieją patrzę w przyszłość. Wiem, że praca będzie.
Na moje pytanie, czy dobrze się czuje w roli bezrobotnego odpowiedział:
- Wie pan, bez pracy jak bez ręki. Ale nie czuję się jakoś uprzywilejowany. Przepracowałem dość czasu, by uczciwie otrzymać zasiłek. Kilku znajomych Irlandczyków jest w podobnej sytuacji. Oczywiście, nastroje nie są rewelacyjne, oni są u siebie, ale wierzę, że gorzej nie będzie.
Pytany o perspektywy w Polsce, pan Piotr odpowiedział, że nie widzi ich przez najbliższe kilka lat:
- Przyjechałem tu z rodziną nie dla oszczędności, czy kupna domu w kraju. Przyjechałem tutaj, aby przeżyć. Taka jest prawda…