Państwo opiekuńcze

A to wszystko nie tylko za pozwoleniem, ale pod kontrolą rządu. Nikt mi nie wmówi, że jeżeli bary byłyby otwarte całą noc, to problem z irlandzkim pijaństwem byłby mniejszy. Wręcz przeciwnie – nie mając ograniczenia czasowego ludzie zwykli pić wolniej i tyle, ile wydaje im się, że potrzebują, o ile w ogóle można tak ten proceder nazwać. Taki przeciętas wypijający 6 piw w ciągu wieczora mógłby je sobie trawić od 9 do 3 rano i odejść spokojnie lub stosunkowo spokojnie w kierunku domowych pieleszy na ulubionym rauszu. Zamiast tego od 9 do 11 wypije trzy, a następne trzy usiłuje zmieścić pomiędzy 11 a 11.30. Rezultaty widzimy na co dzień.

Rządowi mało było jednak ingerencji w picie publiczne, stosunkowo niedawno zdecydował się bowiem wsadzić swój niańczący paluch w prywatne, podomowe popijanie obywateli. Zupełnie i bezwzględnie niezrozumiale zabroniono sprzedaży alkoholu po godzinie 22.00. Rezultat jest podobny: około kwadrans do dziesiątej naród rzuca się na półki i zakupuje ilości napojów alkoholowych zupełnie niewspółmierne do zapotrzebowania, powodując przy tym tłok i zamieszanie godne wigilii klęski żywiołowej.



O, miernoto społeczna, debilizmie polityczny, infantylizmie pseudoreligijny! Komu to ma pomagać, czemu zapobiegać? Na litość boską, Brian i reszta, jeśli chcecie coś zmienić i zapobiec kilku tragediom, to każcie swoim obywatelom jeździć na światłach w miesiącach zimowych, bo jak do tej pory panuje w tej kwestii zasada dobrej woli i wolnego wyboru. A pomiędzy jakością dróg i jakością kierowców w tym kraju, brak świateł jest czynnikiem bardziej niebezpiecznym niż rakotwórcze działanie papierosów i całe zło wyrządzone światu przez alkohol.

Urszula Ui Siredian