Ile emigranci kosztują Wielką Brytanię?

Jeśli w Wielkiej Brytanii miałaby stanąć Brytyjska Statua Wolności, to na pewno byłoby to na Victoria Coach Station w Londynie. A to dlatego, że całe masy biednych, zmęczonych Europejczyków ze wschodu właśnie tam najczęściej wysiadały w poszukiwaniu „brytyjskiego snu”.

Napływ emigrantów, który zmienił ten kraj na zawsze, w ciągu ostatnich 10 lat, z powodzeniem można nazwać największym w historii. Emigranci stanowią teraz dziewiątą część naszej populacji, rodzą 1/5 naszych dzieci i zajmują wszystkie nasze nowe miejsca pracy.

To sytuacja, która budzi niepokój w całym kraju. Ostatnio deputowani do parlamentu pracowali nawet tezę „balanced migration”. Krótko mówiąc, liczba emigrantów powinna być powiązana ściśle z liczbą osób opuszczających Wielką Brytanię. Deputowani chcą także, aby liczba emigrantów spoza krajów UE, którzy mogą wjechać na teren Wielkiej Brytanii była ograniczona do 20 tys. rocznie.

Wielka Brytania pod względem emigracji zaczyna przypominać Stany Zjednoczone, gdzie stanowią oni ósmą część społeczeństwa. Cały emigracyjny boom zaczął się przez przypadek, właściwie kiedy ministrowie go przespali. Ostatnia publikacja w The Spectator sugeruje, że gdyby nie ciężko pracujący emigranci to ekonomiczna historia Wielkiej Brytanii dotycząca ostatnich dziesięciu lat, wyglądałaby zupełnie inaczej. Wiele swoich osiągnięć właśnie dzięki ciężkiej pracy emigrantów zawdzięcza Gordon Brown. Podczas gdy inne kraje, takie jak Francja, powoli przykręcały kurek emigrantom, Wielka Brytania robiła coś kompletnie odwrotnego. Brown chwalił się, że powstało 3 mln nowych miejsc pracy. To prawda, ale zostały one zapełnione przez emigrantów, a nie Brytyjczyków. Jak wynika z danych ONS, w czerwcu 2007 roku, nową pracę podjęło tylko 300 tys. więcej niż w czerwcu 1997 r. rdzennych Brytyjczyków. Jeśli chodzi o aktywizację bezrobotnych Brytyjczyków, rząd nie odniósł na tym polu wielkiego sukcesu.

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: