Fidel Castro

1956 dowodził ekspedycją na Kubę, gdzie kierował walką partyzancką, która zdecydowała 1958 o upadku dyktatury Batisty; naczelny dowódca sił zbrojnych, od 1959 premier rządu rewolucyjnego, 1961 proklamował socjalistyczny charakter rewolucji kubańskiej; od 1962 I sekretarz połączonych Organizacji Rewolucyjnych; od 1965 - Komunistycznej Partii Kuby; od 1976 przewodniczący Rady Państwa; po pewnej liberalizacji w polityce gospodarczej w połowie lat 70 i kryzysie społeczno-politycznym 1981 (masowy exodus ok. 125tys. Kubańczyków przez port Mariel koło Hawany) zaostrzył kurs w polityce wewnętrznej ("komunizm albo śmierć"); kierował ekspansją polityczno-wojskową Kuby w krajach rozwijających się, wspierając ruchy rewolucyjne i lewicowe, zwłaszcza w Ameryce Łacińskiej.