Być striptizerem w Las Vegas

Co robiłeś wcześniej?

- Wiele różnych dziwnych rzeczy. Nie dostałem na studia za pierwszym podejściem. Zdawałem na ekonomię. Nie zdałem z angielskiego, rzeczywiście byłem noga. Zawisła nade mną groźba pójścia do wojska. Żeby tego uniknąć, zatrudniłem się w szpitalnym magazynie. Natychmiast wystosowałem do WKU pismo, że jestem tu potrzebny więc, po co miałbym iść do wojska i czy mógłbym tu zostać i je odrobić. Oni nie do końca byli o tym przekonani. Musiałem stanąć przed specjalną komisją i udowodnić, że jestem pacyfistą. Udało się. Na sześćset osób gadane miało tylko dziewięciu.

Co było później?

- Później pracowałem w agencji artystyczno-reklamowej. Sympatyczna praca, dlatego, że po firmie kręciły się modelki. Dosyć krótko to trwało. Później z kolegą założyliśmy spółkę. Produkowaliśmy billboardy reklamowe. Potem wylądowałem jako menedżer restauracji ,,Burger King”. W żadnej pracy jakoś długo miejsca nie zagrzałem.

To jest pierwszy zawód, z którym się do końca identyfikujesz?

Uważam, że jestem jednym z najszczęśliwszych ludzi na świecie. Robię to, co lubię i równocześnie dostaję za to pieniądze. Nie ma większej przyjemności, kiedy człowiek wstaje rano i cieszy się, że musi iść do pracy. Nawet, kiedy jestem zmęczony, znajduję siły. Wbrew pozorom mój zawód nie jest taki lekki, łatwy i przyjemny. Ludzie widzą nas tylko na scenie, a to są częste podróże, wyjazdy z domu. Jednak, mimo wszystko robię to z przyjemnością, bo satysfakcja jest olbrzymia, zwłaszcza, jak widzę dobrą reakcję.

Rozmawiała Sylwia Milan / cooltura.co.uk

Tagi: cooltura

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: