6800 autobusów przewozi codziennie około 6 milionów pasażerów ponad 700 różnymi trasami Londynu. Znane są z tego, że nieustannie spóźnione i zatłoczone stoją w korkach lub perfekcyjnie płyną pomiędzy innymi pojazdami po ulicach miasta, podczas gdy wszyscy podróżujący wstrzymują oddech i nie wierzą w możliwość przejechania przez tak wąskie miejsca.
Za co pasażerowie nie lubią kierowców?
Zachowanie kierowcy wydaje się pozostawiać wiele do życzenia, szczególnie kiedy obładowani torbami dobiegamy do autobusu, a kierowca zamyka nam drzwi przed nosem.
– Zawsze czekam na ludzi, ponieważ staram się zrozumieć ich sytuację – mówi Monika Siemieńczuk, od 2 lat kierowca autobusu firmy Arriva w Londynie, obecnie jeżdżąca liniami 253 i 254.
– Jeśli widzę, że ktoś biegnie, to staram się czekać, ale w lusterkach nie zawsze wszystko można zobaczyć. Zdarza się tak, że już zamknę drzwi i dam kierunkowskaz, a dopiero potem zauważam kogoś w zasięgu lusterka, ale skoro już ruszyłam, to nie mogę stanąć i wpuścić pasażera – health and safety na drodze – tłumaczy.
Grzegorz Hajduk, doświadczony kierowca autobusu lini 7 należącej do firmy Metroline dodaje w tej kwestii:
– W Londynie autobusy kursują co 5–8 minut i nie mogą czekać na każdego dobiegającego pasażera, który nie dość tego, że jest daleko i biegnie wolno, to jeszcze po drodze upuści komórkę, a kiedy już dobiegnie to nie może znaleźć biletu w torbie itd. A potem jest zziajany i spocony. Za 5 min. nadjedzie następny autobus i na pewno takiego pasażera zabierze – podkreśla kierowca.
Kolejna denerwująca wszystkich sytuacja to ta, kiedy autobus stoi w korku i pasażerowie wciskają przycisk, aby poinformować kierowcę, że chcą wysiąść lub też osobiście go proszą o otworzenie drzwi, a on nie chce nikogo wypuścić. Tomek Adamczyk, który ma doświadczenie w prowadzeniu autobusu nie tylko w Londynie, ale i w małej miejscowości Chelmsford, obecnie jeździ linią 7 obsługiwaną przez firmę Metroline w Londynie. Tak tłumaczy punkt widzenia kierowcy:
– Kiedyś w Londynie jeździły autobusy bez drzwi typu Routemaster i ludzie się przyzwyczaili, że jeśli autobus stał w korku, to oni sobie wsiadali lub wysiadali. Obecnie, jeśli autobus stoi nawet w małym korku, to już wszyscy dzwonią tymi przyciskami, że chcą wysiąść. Ale ludzie muszą wiedzieć, że przystanek to jest jedyne miejsce, w którym autobus się zatrzymuje i jeśli oni wysiądą i złamią nogę, to należy im się odszkodowanie z ubezpieczenia. Jeżeli otworzę komuś drzwi na światłach i coś się komuś stanie, to jest to moja odpowiedzialność, jeśli ktokolwiek go potrąci, mogę nawet stracić pracę. Jeśli stoję w ogromnym korku, to ludzi wypuszczę, bo to nie więzienie. Ale wówczas podjadę pod krawężnik i sprawdzę, czy na pewno nie ma rowerzystów wyprzedzających z lewej strony itd. – podkreśla kierowca, polskiego pochodzenia.
Bądź pierwszą osobą, komentującą ten artykuł.
Pojawia się obok takich znakomitości jak Big Ben czy London Eye, widać go prawie na każdej pocztówce, jest nieodłącznym bohaterem zatłoczonych i wąskich ulic Londynu. Czerwony autobus z polskim kierowcą w roli głównej.
