Ważna jest fryzura - Najmodniejsze są długie, zajmujące pół głowy, mocno wycieniowane, ukośne grzywki, u mężczyzn wskazane jest lekkie przetłuszczenie. Włosy najlepiej kruczoczarne i mocno natapirowane. Makijaż stosowany jest przez mężczyzn i kobiety. Emo rozpoznajemy po mocno obrysowanych czarną kreską oczach, u kobiet z dodatkiem czarnego cienia. Motyw spływającej łzy jest również bardzo popularny, obecnie w modzie są krwawe, czerwone łzy. Takie mroczne oko powinno wysuwać się spod zarzuconej na oczy grzywki. Prawdziwe emo musi być zakolczykowane w różnych dziwnych miejscach, np. na szyi, w brodzie, w policzku, może to być także agrafka spinająca usta, ponieważ real– emo ma w swoim wnętrzu wszystko, co chce powiedzieć i właściwie nie musi otwierać buzi, także nie jest to żadną przeszkodą- z uśmiechem dodaje Agnieszka.
Bunt Każda inność i chęć wyróżniania się jest formą buntu. - Subkultura emo jest podobno reakcją na wszechobecną agresję, materialistyczny styl życia, brak okazywania uczuć i konsumpcjonizm. Emo są wegetarianami, stronią od alkoholu i tytoniu. Założenia tego ruchu są podobne do filozofii epoki Romantyzmu. Najważniejsze są emocje, uczucia, indywidualizm i sfera przeżyć wewnętrznych. Emo są przeciwnikami agresji chyba, że jest ona wymierzona w nich samych i dokonywana ich rękoma. Kochają zwierzęta, na znak protestu i walki o ich humanitarne traktowanie otaczają się maskotkami– skelanimals- to takie smutne miśki, na których narysowany jest szkielet- opowiada Mateusz.
Muzyka emo Emo jest podgatunkiem muzyki hardcore, umiejscowionym w połowie lat osiemdziesiątych, jednak współczesne emo-kapele nie mają nic wspólnego ze swoim pierwowzorem.
- Część wielbicieli tej subkultury twierdzi, że emo to tylko muzyka, a ta cała otoczka została wykreowana przez media i korporacje, które poczuły łatwe pieniądze. Myślę, że dużo w tym prawdy. Muzyka emo jest oczywiście tak samo emocjonalna jak jej wielbiciele, wokaliści są zbuntowani i obrażeni na cały świat, ale tworzą mnóstwo hitów, które podbijają listy przebojów. Pewnie prawdziwe emo zlinczowałoby mnie za to, co powiem, ale dla mnie pierwszą popularną reprezentantką tego gatunku jest Avril Lavigne, która połączyła kilka gatunków muzyki i zaczęła śpiewać o problemach młodzieży, później niemiecka grupa Tokio Hotel i nasi rodzimi artyści Blog27- mówi Agnieszka.Dodaje: Teraz takich kapel jest mnóstwo. Prawdziwe emo na pewno nie zgodzi się z moimi muzycznymi typami i w pewnym sensie jestem w stanie je zrozumieć, ale niestety, jest teraz masa gatunków i podgatunków, w których trudno się zorientować, a śledzenie tych wszystkich dołujących, wykreowanych na siłę wypocin, byłoby dla mnie zbyt ciężkim orzechem do zgryzienia.
Kasia Dziewa
Bądź pierwszą osobą, komentującą ten artykuł.
