Łukasz Podolski mógł być nasz

Urodził się w Gliwicach. W wieku dwóch lat wraz z rodzicami wyjechał do RFN. W domu rodzice mówili po wyłącznie po polsku, a mały Łukasz nie wyobrażał sobie wakacji bez wizyty u ukochanej babci - pewnie dlatego całkiem nieźle mówi po polsku. Zresztą czy może być inaczej, skoro nawet ukochana Podolskiego, piękna i tajemnicza Monika [nic nie wiedzą o niej nawet wszędobylskie niemieckie brukowce], jest Polką?

Pytanie nie brzmi więc, czy Łukasz mógłby grać dla Polski, a raczej - dlaczego nie gra? Tym bardziej że była okazja, by ściągnąć go na nasze boiska.

W 2003 roku Tomasz Kłos, jeden z filarów ówczesnej reprezentacji Polski, trafił do niemieckiego FC Koeln. Na jednym z treningów zwrócił uwagę na żwawego i utalentowanego blondynka. 17-latek regularnie trenujący z pierwszą drużyną nieudane zagrania kwitował polskimi przekleństwami. Doświadczony obrońca nie krył zdziwienia, że młodym talentem interesuje się już niemiecka federacja, a z Polski nikt. Ojciec Łukasza, pan Waldemar, próbował wiele razy kontaktować się z Polskim Związkiem Piłki Nożnej.

- Usłyszałem, że takich młodziaków kopiących piłkę to mamy w Polsce tysiące - wspominał po latach. Kłos postanowił działać. Dał namiary na Podolskiego ludziom z PZPN. Ci tak zwlekali z powołaniem, że w końcu o Podolskiego upomnieli się Niemcy. - Szanse niemieckiej i polskiej reprezentacji, abym zagrał w którejś z nich, oceniam 50 na 50 proc. W sercu czuję się Polakiem - podkreślał nawet wtedy Łukasz. Podkreślał w polskim języku.

Tagi: metro

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: